Ne siyahtı, ne yeşil, mavisine ben daldım
Denizleri gökleri bir an gözlerde sandım
Titredi mumda alev, ateşinde ben yandım
Yandıkça sevdi gönül, küllerimden doğdum ben.
Kanatsız kuş misali, yer çekiminden ırak
Tutmuyor ayaklarım, koy yere değsin bırak
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Denizin mavisi yakamaz, göğün mavisi de...
Ama yakan mavi bir gözse, vah ki vah, o yanan yüreğe...
Sevda yangınının küllerinden doğmak... Ne kalır ki o yangının külünde, belki sadece bir mavi gözün sevdası ve közlenmiş bir sevgi, közlenmiş bir yürek...
Güzel bir sevda şiiriydi Bülent bey,
Teşekkürle kutluyorum şiiri,
saygım ve sevgimle efendim,
Ünal Beşkese
Gönlüme kilit vurup gözlerimi bağlarken
Aşk acısı dün gibi ciğerimi dağlarken
Kapanan kısmetimin ardı sıra ağlarken
Mavi sürgün ucunda, küllerimden doğdum ben... Mustafa Bay, 'ZEYBEK HOCA'
Çok güzel...
Sanki besteye hazır bir güfte kadar..
Ben de bir dörtlükle katılıyor, kutluyorum Kardeşimi..
Aşk ateşiyle yanıp onun küllerinden yeniden doğmak. Eminim yeniden ve tekrar tekrar yanmaya razıdır bu kadar yürekten seven.
Ve şiirin kalbi:'Sevdanın kapısında varsın bizi say çırak' Muhteşemm...
Sevdanın eğer varsa ustası pek itibar etmemeli bence. Acemilerin veya sizin deyiminizle çırakların sevdası tutkulu ve güçlü olur...
Maviye sevdalanmak güzeldir. Hele bu mavi sevilenin gözleriyse elbette bir başka güzeldir. Yanıp yanıp küllerinden yeniden doğmaya değer.Yeter ki yananın bir umudu olsun o mavilerden...
Çok güzel bir şiir okumanın hazzıyla ayrılıyorum sayfanızdan. Yeni şiirlerinizle buluşmak dileğimle kutluyorum duygulu yürek sesinizi Bülent bey. Nicelerine değerli kardeşim. Saygımla...
Her şiirde okuyanı çok etkileyen dizeler vardır ya...'Sevdanın kapısında varsın bizi say çırak .' dizesi de beni çok etkiledi....
Sevdanın ustası yok ki zaten... Birden çok sevda yaşayan kişi için bile her sevgili ayrı bir dünya olduğuna göre 'bütün ezberler bozulur ve her şey sil baştan' yaşanır...
Eğer bu, bir gönül eğlendirme değil de gerçek sevdaysa ilk kez aşık oluyormuş gibi çarpar kalbi insanın... Eli ayağına dolaşır sanki... bir acemiliktir gider...
Şiirin başlığı ve her dörtlüğün sonunda tekrarlanan 'küllerinden doğmak' vurgusu işte tam da bunu anlatıyor bana göre... Her seferinde yeniden dünyaya gelmiş gibi, önceki tüm olumsuzlukları silerek, yepyeni başlangıçları anlatıyor....
7+7=14'lü kalıpla çok daha rahat anlatılmış şiirin teması... Teknik ve içerik yönünden güçlü şiirinizi kutlarım Bülent Bey.... Daha nicelerine.... Saygılarımla...
Ne siyahtı, ne yeşil, mavisine ben daldım
Denizleri gökleri bir an gözlerde sandım
Titredi mumda alev, ateşinde ben yandım
Yandıkça sevdi gönül, küllerimden ben doğdum. ' Küllerinden doğmak, yeniden kendimizi yenilemek için çile çekmek gerekir; çile çektikçe olgunlaşmaktır, küllerinden yeniden doğmanın ilk basamağı... Cevher gibi işlenir insan; büyümek değildir küllerinden doğmanın amacı, gelişmektir, yenilenmektir... Çok duyarlıve etkiliydi Bülent Bey, yürekten kutlarım. Selam ve saygılarımla esen kalın.
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta