Gece, karanlığın en ağır sayfasını açtı.
Şehir uyudu, rüzgâr sustu,
ben ise içimdeki uğultuyla baş başa kaldım.
Her köşe başında senin hayalin,
her gölgede senin izlerin.
Ama dokunamıyorum,
çünkü yokluğun, dokunulmaz bir duvar gibi.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta