Arkana bakmadan kapıdan her çıkışıda, kapının’’tak’’diye kapanması yüzüme atılan şamar gibiydi.
Peki…ya o anda kalbime inen duygu..İşte o anda sadece nefretimi ikiye katlayan derin bir acı…
Ya sonrası..sonrasıda gözümde beliren ezik iki damla gözyaşı,ve ‘neden buradayım’’sorusu, ‘’neden devam ediyorum’’sorusu.
Ama ‘’devam etmeliyim’’cevabı beni yumuşatıyor.Nedenlerini bir bir kendime cevaplıyorum.
Sonrasıda nefreti bir kez daha tadan acı bir yutkunma.Kendimden iğrenme,kendime kızma.Bu kızgınlık kaderimi belirler mi? bilemem ama yanlış şeyler yapmama engel olmasını isterim.
Kendime not:Beni affet ne olur,yapamadım işte..Yine kendime yalan söyledim…
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
