Kemal Ersözlü Şiirleri - Şair Kemal Ersözlü

Bir Var’mış
Biri Yok’muş.
Ewwel, Zaman içinde,
Âhir, Bâtın içinde,
Ben es-Samed’den Atam’ın Qıssası’nı dinlerdim.
Âlem Sudur-Fuyuz bilmez iken ,

İsmâîl: Zibh-i Azîm
“Ashâb-ı Şerid”..
"Gazze Çukuru"ndan yükseliyor Ateş..
Dalga Dalga bir Antik Tiyatro "Globus",
seyrediyor,
Ar Damar'ı çatlamış.

Âdem'e İblis gerek ve Nefis
Nemrud'a İbrâhim, Sodom'a Lût

Fir'âwn'a Mûsâ verdi Ye'is
Mücâhid Tâğût'a Kul olur mu?

.........
Neniz varsa sizin olsun Denizler benim.

Taqwim Günler'i karıştırıyor,öldü,ölüyor, ölecek
Yeter Ölüm Sancınız, Ağrısız Gidenler'denim

Kazıklar'ı vardı Fir'awn'ın,
kazıklardı İnsanları'nı,
Kazık çakmak istedi Âlem'e...
Emsâlsiz bir Medeniyetler'i (Tariqatlar'ı) olduğuna inanıyordu Adamlar'ı...
Gök'te nasıl bir Tek Tanrı (Ra) varsa,
Yeryüzü'nde "A'lâ Kral" da bir Tek olmalıydı...

Kiraz Baskın'ı

Haziran,
Kiraz Mevsim'i,
Dallar'ı basan Kiraz...
Oturup kaldığım Kentler'de her Yaz..

Ne yaptık, ne yaptık “Muqaddes Emânet'i”,
Quds-i Şerif'i?

el-Bennâ'yı Siyonist Rejim'in kurulduğu Yıllar'da
bir Şubat Soğuğu'nda Şehid yazmıştık Defter-i A'mâlımız'a..
"Hasen" bir Adam'dı,

Küresel Çağ öylesine yıktı ki Bütün İnançlar'ı...
Kör Kuyular'da YÛsuf İpsiz,
Çöl'ün Wahaları'nda Nûr Çocuk Miraçsız...
Denizler Ortası'nda Yûnus Balıksız...
Yüksekler'den Enginler'e Yelkensiz çakılan Oğuzcan'ın Oğlu, Ümitsiz..
"Ne yaşar ne yaşamaz'...

Ezel ve Ebed O
Muewwel ve Muaahhar O..
Alfa ve Omega O...
Elif O, Elf O, 111 O
Dehr O'nsuz açıklanamaz.
Hîn'e dek Biz'i var kılan O..

Solingen'de Kundaklanan Ev.

Evlerimiz kundaklanıyor..
Modernizm'in Wahşileriyiz,
Hep Sokak'ta kalmış olanlar,
Hep Obdachlosslar..