Kemal Ersözlü Şiirleri - Şair Kemal Ersözlü

Ebed'e kadar sürer Da’wet,
Qalem kırılana, Perde yırtılana kadar..
El
Onmaz Derdler’den Bitab, Yan’a düşene kadar….

“Neyse Fikr’i Adam’ın, Zikr’i de oymuş”.
“Cennet’ten bir Parça” dediğiniz bir Coğrafya’daysınız,
“Orada’ydım” Qayd’ı alırsınız hemen.
Târih’ten bir Ân’a Tanıklık yaşayan
Kareler’le dondurur bu Şehaâdeti’ni.
Zaman ve Mekân’a doğduğumuz An’dan beri hep bir Muallaq’tayızdır.

Bir "Hilal" uğruna bir kez daha batacak bu Gurub'da Güneş..
Rebiler'in Ewwel'i "12 "dedi mi
durur Saatler..
Gün 12 Saat.. ha Gece ha Gündüz,
ha Müzzemmil, ha Müddessir

Mücâhidim İşâret aldığın Gün İmâm'dan
Yürüyeceksin, Ümmet yürüyecek arkandan
Sana Selâm getirdim Yâsir Oğlu Ammar'dan

El'de Sen'sin, Dil'de Sen, Gönül'desin Başta'sın
Mus'ab'ın Medine'yi fethettiği Yaş'tasın.

'fe izâ ferağte f'ensab....'

Cuma Gün'ü yaratılır Âdem,
Arş'a İstiwâ eder Mewlâ,
ne Yorgunluk dokunur ne İnsâ..

Ol Meh bizi terk eyledi Sohbet sana kaldı
Ey gam yine Meyan-ı Mahabbet sana kaldı.

"Mâ weddea-ke we mâ qala.."
Gam dağılsın
Bedr'in Arslanlar'ı Weda Tepesi'nde görünür,

Waraqa'l-Cenne'den Waraqa b.Newfel'e...
Melâike'ye bildirdi Âdem Eşyâ'nın İsimleri'ni
Nübüwwet.
Namus-u Ekber indi Hulq-i Azîm'e,

Beni Âdem'le (Beni Âdem'de, Hâza İnsan'da) Hitâm buldu Nübüwwet...

The calendar messes up the days,
it's dead,
it's dying,
it's going to die.
Enough of your death throes,
I am one of those who go without pain.

Gül yetiştiren Adam"dı.
40 Yıl Çile doldurdu Mekke'de...
Hirâ'da patladı Volkan..
Lav lav Gül yağdı Mekke'ye..
Gülşen oldu Kent, Gülistân oldu Sokaklar...

Hayırlı Cumalar Melekler,
Günaydın ey İns-ü Cin...
Cuma Günü Secde ettiğiniz İnsan'ız biz..
Bize değil,
bizim 'Başarılmış Maqamımız'aydı Secdeniz...
Allâh qabul etsin Secdeleriniz'i...