Kelimelerle Tutulan Çatlak

Bir çömlek düşün; topraktan yoğrulmuş, ateşte pişmiş,
İçinde su taşırken ansızın çatlar, sessizce derininden.
Usta, altın tozu karıştırır kille, doldurur o aralığı nakış nakış;
Kırığı süslerken, sağlam halinden daha değerli kılar onu işte!
Şiir de öyle
Yürekteki çatlağı, kelimelerle tutmaktır ustalık;
Kırılmışlığı güzelleştirmek, acıya ışık vurmak, sessizliği nakışlamak.

Büyük sözler ki, gürültüdür çoğu, boş kubbelerde yankılanan;
Altın yaldızlı cümleler, içi boş kalıplar, soğuk mermer heykeller.
Yürek ise, küçük bir çocuğun avucunda sakladığı ılık ekmek gibi;
Bir ninenin gözünün köşesindeki nem, sabah rüzgârının "es" dediği...
Unutma
Şiir, büyük sözlerle değil;
Büyük yüreklerin o küçük, titrek, samimi sözleriyle yazılır.
Bir "ah"ın ağırlığı, koskoca bir destanı taşır sırtında.

Kırık bir kuşun, şafak vakti dallarda titreyişini seyrettin mi?
Kanadı değil, gözlerindeki korku dökülür kelimelere şairde.
Bir sokak lambasının altında, ıslak kaldırıma oturmuş adam,
Omuzlarının çöküşüyle anlatır yalnızlığı, bin sayfa yerine.
O küçük söz "Üşüdüm" der, ama içindeki kasırgayı duyurur.
İşte şiir
Yürekteki çatlağın, gözle görülür hale gelmiş hâli.

Bir anne, beşiğinde uyuyan bebeğe mırıldanırken ninniyi,
Sesi kırık belki, notalarda titrer evin geçmiş acıları.
"Uyu" der, "Uyu yavrum" basit iki hece ama yüklenir
Gece korkularını yenen bir cesaretle, bin yıllık sevgiyle.
O küçük söz, kocaman bir evreni sarar sımsıcak.
Şiir, işte bu
Büyük yüreğin, küçük sözle kurduğu kucaklaşma.

Gözyaşı kelimeye dönüşünce, tuzu yakar sayfayı;
Kahkaha, bir dize olunca, ışık saçar karanlık odalara.
Bir yaprak düşer, "sonbahar" olur; bir el sıkışma, "dostluk"...
Küçücük bir an, kocaman bir hakikati tutar kelimelerde.
Şair, bu sıradan taşları toplar, yüreğinin ateşinde eritir,
Ve döker
Kelimelerle tutulan bir çatlak, bir insanlık heykeli.

Öyleyse sus!
Büyük lafları bırak, yapma gürültü
Dinle yüreğinin ta derinindeki o ufacık çatlağın sesini.
Oradan sızan ışık, o küçük titreyiş, o samimi kırılma —
Şiirin ta kendisidir. Al, tut onu kelimelerinle usulca:
Şiir, yürekteki çatlağı kelimelerle tutmaktır.
Şiir, büyük sözlerle değil; büyük yüreklerin küçük sözleriyle yazılır.