şehrin en kanayan yerinde açtı
gülleri yetim çocuğun
kopardı akşamından yürüdü
söyledi en sessiz şarkılarını
taş yollarında şehrin antika köşelerinde geceledi
çiçeklenmiş ağaçları kokladı
annesinin yüreğini çekti içine soluklandı
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
