Torunum Peren’e, sevgimle…
Papatyam benim; mis kokulum
Evimizin neşesi, biricik torunum
Rabbimin armağanı, mutluluğum
En kıymetlim; seni çok seviyorum
Bir ayrılık şarkısı çalıp söylüyordu...
Hem çalıyor hem de ağlıyordu...
Besbelli ki aşk acısı çekiyordu...
Adeta şarkıyı yaşıyordu piyanist.
Şarkısında vefasız bir sevgiliyi anlatıyordu...
Giderken uğrayamadım sana,
Arayıp haber de veremedim.
Eşyaları toplarken telefonumu düşürdüm;
Aksilik bu ya, senden özür dilerim.
Sensiz hiçbir şeyin tadı tuzu yok,
İçimde anlamlandıramadığım bir boşluk…
Sebebini bilmediğim, geçmeyen bir serhoşluk…
Leylasız çöllere düşen mecnuna döndüm…
Puzzle misali parçalara bölündüm…
Bir puzzle düşün; binlerce parçadan oluşan…
Teninde toprak kokusu
Gözlerinde aşkın büyüsü
Ben her yağmur sonrası
Sana yeniden aşık oluyorum
Sen benim dinmeyen yağmurumsun
Her gece rüyalarıma giriyorsun...
Saçlarımı tel tel öpüp kokluyorsun...
Parmak uçlarınla tenime dokunuyorsun...
Bir uyanıyorum ki; yoksun!
Her gece rüyalarımı süslüyorsun!...
Eylül’üm; istiyorum ki, ömrümün yaprağı seninle sararsın!
Yüreğimdeki aşkın, bedenimi sarmaşık misali sarsın!
Laleler ve güller ne güzel açmış; bakar mısın?
Üstelik, her çiçek sen gibi kokuyor; koklar mısın?
Lavanta kokulu çiçeğim, bir ömür benimle yaşamaya var mısın?
Bu gece seni rüzgârla öpeceğim…
Ne kapını çalacağım, ne de ayak seslerimi duyacaksın...
Sadece saçlarının arasından esip geçeceğim,
Her telini tek tek okşayacağım…
Pencereni açık bırak;
Aldığımız her nefesin sevabı da var, günahı da...
Yaşadığımız her günün gecesi de var, sabahı da...
Attığımız her adımın bir nedeni var icabında!
Asla uzaklarda değil ölüm; hemen başucumuzda!
Dünyada birer “fani” olduğumuzu unutuyoruz!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!