Taşı toprağı altın dediler /
Merak ettim seni, İstanbul //
Binbir umutla düştüm yollara /
Geldim… gördüm, yaşadım seni, İstanbul //
Ne taşın altın ne de toprağın /
Seni Tanıdığım Gün…
Ne gam kaldı ne hüzün…
Seninle olduğum her an…
Bana bayram, düğün…
İyi ki varsın…
Bekleme boşuna, gidenler geri dönmez!
Unutma! Vefasızlar vefa nedir bilmez!
Gideni yok say, döner diye ümitlenme!
Varlığı kazandırmayanın yokluğu birşey kaybettirmez!
Düşünme boşuna, senin o'nu düşündüğün gibi, o seni düşünmez!
Yaşıyorum seni; hesapsız, kitapsız…
Sensiz dünya boş, hayat anlamsız…
Konuşuyorum kelimeler kifayetsiz, cümleler manasız…
Ölmeden sana kavuşmam imkânsız!...
Hasretin içimde sönmeyen kor;
“Kadın” sövmek,
“Kadın” dövmek,
“Kadın” öldürmek,
Erkek’lik değil, ÜRKEK’liktir!...
Erkek’lik; sövmek değil, sevmektir…
Bugüne dek sana neler, neler yutturdum,
Sen onları afiyetle hazmederken
Ben koltuğa yayılıp oturdum…
Hani sen külyutmazdın, herkesten de kurnazdın!
Kendi yalanlarına kendin inandın…
Kadınlara el kaldıranlar…
Anneniz bir kadın değil mi?
Bacınıza, kızınıza el kaldırılsa!..
Acaba hoşunuza gider mi?
Kadınlar birer gül, birer çiçektir…
Güneş her gün doğsa da…
Benim için yok hükmünde;
Bana güneş sensin dünyada,
Her koşulda, her yerde.
Yokluğun zemheri, üşüyorum Temmuz'da…
Bir gece yarısı başladı kalp ağrısı…
Uyandım birden, "vakit tan" ağartısı…
Kalbim avucumda, resmin başucumda…
Baktım, ağladım; öptüm, ağladım!
Hani; kabul olurdu sevenlerin duası?..
Nasıl da birikti içimde özlemin
Tadı tuzu yok sensiz günlerin.
Ellerin ellerimde şarkılar söylerdin,
Söyle, özlemedi mi ellerimi ellerin?
Vakit yine akşam üstü,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!