Birileriyle yürüyorsun, geziyorsun, gülüyorsun. Bir meydanın ortasındasın etrafından birileri geçiyor. Kafe’de garson çayını getiriyor, bindiğin otobüsü kullanıyor birisi. Arkadaşların var yanında, aç gözlülükle seni teneffüs ediyorlar.
Eve gidiyorsun annene yardım edip kardeşinle kavga ediyorsun. Babanı üzmüşsün, annen gözleriyle babanı işaret edip uyarıyor seni, gönlünü alıyorsun, sıcacıksın. Komşularınızla muhabbet edip geziniyorsun, birazda oyalandıktan sonra uyuyorsun- ah sen ne güzel uyursun-
Okula gelip bir volkanın önünden geçiyorsun su gibi. Diğer tarafa çeviriyorum başımı senden ama her hareketinde dengem değişiyor. Aslında hep seni izliyorum.
Size ' kimsesizim' desem,
bu kavramın zihninizdeki karşılığı kadar
anlayabilirsiniz beni
Size ' ölüyorum ' desem
kaybettiğiniz bir yakınınız kadar
gördüğünüz bir mezarlık kadar
İsimlerle, kavramlarla yaşamıyorum.
Ben her şeyin özüyle,
birebir tüm özellikleriyle ilişki kuruyorum.
Yağmur yağar...
Bulut içimde, damla içimde, çamur içimde.
Caddelerdeki otobüsler
değil kitabında elçinde
değil arzında göklerinde
görmeye hacet yok allahım
sen ki içimdesin içimde
değil suya ay düşmesinde
“ Ben seni sahiplendim, sahipleneceğim kadar. Seni kimseye kaptırmam. Vallahi seni benden çalacak kızı parçalarım. Hep onun aleyhinde konuşurum. Seni kimseye kaptırmam.”
(Eylül)
Nice zamandan sonra içimde dinginlik;
Huzur değil, mutluluk değil, acı değil...
Bir rüzgar şimdi saçlarımda, okşuyor.
Gözlerimi kapatınca uçuyorum;
Nereye? Umrumda değil,
Umutsuzluğa değil;
Her şeyin ulaşması gereken bir sonuç var ve sonuca giden hayatın umrunda değilsin sen. Hayat karşısında o kadar küçüksün ki, o ağır cüssesiyle, senin için rotasını değiştiremez. Kızmaya hakkın yok. Tüm insanlığı toplasan da arkana sen bir damlasın işte, döndüremezsin hayata meydan okuyan değirmeni.
Sana kırıklarını toplama demiyorum ama toplasan ne inşa edebilirsin, bu inşaatı ne kadar koruyabilirsin. Dünyanın en büyük depreminin olacağını bildiğin araziye saraylar dikmeye çalışmanın ne anlamı var.
Yolun sonu başlangıç noktansa ulaşmak istediğin amaç hayallerde.
Sana yerinde kal demiyorum ama ne kadar koşarsan koş; bu maraton sadece bir kum taneciği üzerinde.
Her şey güzel olacak...
Bunca sene baktım kendime.
Bir yürek yetiştirdim,
Sevmesini bilen, ağlayabilen,
Yumuşacık, üzülen.
Olmasan da bakarım kendime
Sana yıldızlar vermek isterdim;
Ama benim hiç yıldızım olmadı!
Nehirler kenarında bir bataklıktım sadece.
Damarlarımda gelincikler beslenmedi benim.
Yamaçlarım hep sessiz hep kimsesizdi,
Hiçbir yıldız yanağımda parlamadı.
Kumlar...
N-o-k-t-a n-o-k-t-a...
Kanım yakıyor içimi
Güneş beynimde
Hep aynı tepeler her tarafta
Ufuklar aynı, ayak bastığım yerler aynı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!