İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Nedir bu öfke, neden, niçin bu nefret?
Sevmek, bu kadar mı zor ey insanoğlu?
Karşılıksız sevebilmektir marifet,
Sevmek, bu kadar mı zor ey insanoğlu?

Allah bize vermişken türlü nimeti,

Erciyes karında kalsam üşümem,
İçimde sevdanın ateşi varken.
Buzul dağlarında yaşasam ölmem,
İçimde sevdanın ateşi varken.

Ne çölün sıcağı, ne sacın yüzü,

Can ile ödenmiş tamdır bedeli,
Her karışı elmas ellerimiz var.
Şehit kanlarıyla sulanmış dalı,
Kıpkırmızı açan güllerimiz var.

Gökte dalgalanır ölümsüz bayrak,

“Ben Müslüman Türk’üm” diyenler duyun!
Ecnebilerden dost olur mu bize?
Yıllar yılı duyduk “gidişe uyun”
Tavizler verdikçe döndük kerize.

Hani nerde birlik, nerede düzen?

Güvenip eldeki tükenmez vara,
Üç çoban tutmuştuk bizim davara,
Üçü birden kaçtı girdik zarara,
Güder sürümüzü kırma köpeğim.

Öyle bir köpek ki bilinmez ırkı,

Haram, helal fark etmiyor,
Cebim cebim der atarız…
Vatan millet sevdamızı,
Üç beş kuruşa satarız…
..............Hangi göreve geldikse,
..............Çevremize yaptık sükse,

Gözler gördü ferman dinlemez gönlüm,
Aktı yüreğime mercan gözlerin.
Sanki yirmisine döndü şu ömrüm,
Hayat verdi bana mercan gözlerin.

Alıp şu boncuğu taksan göğsüne,

Anne, baba, öğretmenim,
Sözümü iyi dinleyin,
Filizleri yetiştirin,
Kırdırmayın kırdırmayın!

Oynayacak, gülecektir,

Ey erkek milleti! Vahşi olmayın.
Bülbül olursanız güldür kadınlar.
Hoşgörülü olun kusur bulmayın,
Zorba olursanız eldir kadınlar.

Sevda bağınızda açan çiçektir,

Hatırla sevgilim Güllü Pınar’ı,
İkimize da bir hal olmuştu hal.
Beraber yemiştik ayvayı narı,
Her lokması ayrı bal olmuştu bal.

Tutuşmuş gönlümüz düşmüştü nâra,