İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Malım mülküm için hayal kuranlar,
Karşımda el pençe divan duranlar,
İyi günümde hal hatır soranlar,
Şu kara günümde neredesiniz?

Tepeden bakmadım hiç birinize,

Sen, öyle bir kaynaksın ki,
Dünyama sevgi yağdıran…
Sen, ufkumda Güneş’sin,
Dünyamı aydınlatan.

Sen, işittiğim gördüğüm,

İçinde birazcık insanlık varsa,
Dostluğa uzanmış ele kıymet ver.
Kahrolma kardeşin kuyun kazarsa,
Çevrende insan çok éle kıymet ver.

Her mevsimde güzel açar çiçekler,

Oynattım aklımı kırkından sonra,
Tatmadığım aşkı yaşıyorum ben.
Kötü talihimi attım kenara,
Mutluluğa doğru koşuyorum ben.

Sonunda gülecek şu kara bahtım,

Bu dünya fanidir gelen göçecek,
Dünya da hak için yaşamaya bak.
Ölmem deme her kul mutlak ölecek,
Dünya da hak için yaşamaya bak!

Sonu yoktur sonu çalıp çırpmanın,

Kuruyan ağaçtım sarıydı yaprak,
Su kaynağım oldun Alyüzlüm bana.
Düşmemi beklerken şu kara toprak,
Dayanağım oldun Alyüzlüm bana.

Umudum tükenmiş dünyam karaydı,

Şehitler çift çift düşerken toprağa,
Hiç mi yüreğiniz sızlamaz sizin?
Bakarken bayılan anne, babaya
Hiç mi yüreğiniz sızlamaz sizin?

İnsan hakkı, hayvan hakkı dediniz,

Seni ilk gördüğüm günden beri,
Aşk ateşin yakar içimi.

Kalbimde incecik tüter bir duman,
Seni düşünmeden geçmiyor zaman.

Yeni açmış goncaların,
Burcu burcu kokuyorsun.
Bahar gelmiş bağlarına,
Çiçek çiçek coşuyorsun.

Akar Kevser suyu sende,

Güneşi oldun gönlümün,
Menekşem, menekşe gözlüm!
Baharı oldun ömrümün,
Menekşem, menekşe gözlüm!
.............Açılırsın kuytu yerde,
.............Her gecenin seherinde,