İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Çocuk yaşta düştüm gurbet ellere,
Sılamı sordum hep esen yellere,
Hasretimiz döndü azgın sellere,
Irmak gibi akar, çağlar gözlerim…

Ararsın yanında yoktur akraban,

İnsan dediğimiz kâmil olmalı,
Kâmil olmak için ilme dalmalı,
Edep ateşinde demin almalı,
Ham kalana daha piş deyin gitsin.

Aklı zaaflara etmişse esir,

Sıralanmış nakış nakış illeri,
Çağlayan suları besler gölleri,
Gece gündüz şakır bülbül dilleri,
Cennetten bir köşe yöremiz bizim.

Büyüklere saygı küçüğe sevgi,

Ne olursa olsun mesleğin ırkın,
Biz her şeyden önce insan olalım.
Akıl vermiş Allah olmalı farkın,
Biz her şeyden önce insan olalım.

Aslımız neslimiz önemli elbet,

Dünyaya yedi kat iple bağlanan,
İnsanlar bilsin ki ipler kopacak.
Dünyalık aşk ile yürek dağlayan,
İnsanlar bilsin ki boşa yanacak.

Yolunu azıtıp hemen bulmayan,

Kulağına küpe yap, şu sözü unutma!
Her insan bir dünyadır, her ölüm kıyamet.
Barış içinde yaşa sakın ha kin tutma,
Her insan bir dünyadır, her ölüm kıyamet.

İnsanlar doğar, yaşar birgün mutlak ölür,

Ben sizleri canım kadar severim,
Bazen çok kızsam da bazen överim,
Şu sözü yabana atmayın derim,
Büyük sözü dinle mutlu ol yavrum!

Her şeyim kısıtlı diyerek kızma,

Baban bugün vardır yarın ise yok,
Atiyi babana güvenme oğlum.
Baban sayesinde gözün karnın tok,
Gürbüz gençliğinle övünme oğlum.

Yaşam boyu yemek istemezsen gol,

Al bayrağım gökte dalgalandıkça,
Koşarak altına varasım gelir.
Şehidimin kanı, al’a baktıkça,
Gece gündüz saygı durasım gelir.

Edirne’den Kars’a vatan bilmişim,

Yüce Allah’ım bu aciz kulunu,
Ele muhtaç etme yalvarıyorum.
Ayakta geçeyim sırat yolunu,
Ele muhtaç etme yalvarıyorum.

Utana sıkıla yaparım niyaz,