İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Geldim gaipten sonsuz bir boşluğu,
Kurtlar, kuşlar ağzını açmış bekliyordu yolumu.
Küçüktüm, henüz göremiyordum sonumu.
O an, sen belirdin ufkumda.
Kucak açtın, koştun çığlığıma.
Sildin göz yaşlarımı, okşadın saçlarımı,

Bu nasıl bir gece şafağı sökmez,
Güneş doğmuyorsa Ay neden çıkmaz?
Kâbuslar ruhumda huzur bırakmaz,
Aydınlık nerede yâr anlatmıyor.

Işık vermez içte can yakan ateş,

Sivrisinek sana gerek kalmadı,
Davullar çalıyor uyanmaz gafil.
Millette bir hayal, erek kalmadı,
Zurnalar çalıyor uyanmaz gafil.

Öyle bir uyku ki ölü sanırsın,

Kul yaratanına âşık olmuşsa,
Dünyada yaşamak zül gelir ona.
Gönül maneviyat ile dolmuşsa,
Dereler tepeler yol gelir ona.

Her an dua için kalkar elleri,

Dostun acı söyler sakın kırılma,
Dokunsa da sözler asla darılma,
Ona buna dostum diye sarılma,
Dost iki olur da üç olmaz olmaz.

İyi günde koşup gelir kapına,

Ben, Mevlâna gibi açtım gönlümü,
Haydi gelin canlar birlik olalım.
Uzattım sizlere dostluk elimi,
Haydi gelin canlar birlik olalım.

Güzel konuşalım tatlı söz ile,

O gülünce, Siirt’e güneş doğar,
Ağlayınca karanlık boğar,
Fırtınalar kopar, yağmurlar yağar,
Caddelerde selden geç geçebilirsen…

O gönlümün sevda dağıydı,

- I -
İnsanlar tanıdım çok vurdumduymaz,
İnsanlar tanıdım kurala uymaz,
İnsanlar tanıdım aymaz mı aymaz,
............İnsan tanıdıkça utandım Hak’tan,
............Oysa o Hak bizi, yaratmış yoktan!

Öğretmeni cahilse bir memleketin,
Kalkınması mümkün mü söyleyin beyler!
Ata’mızın kurduğu cumhuriyetin,
Yaşaması mümkün mü söyleyin beyler!

Biz, öğretmen olmalı en önde derken,

Ne huzur ne neşe kalır,
Sevginin bittiği yerde…
Mutluluk şeytanın olur,
Sevginin bittiği yerde…

İnsan insanı tanımaz,