İrfan Yılmaz Şiirleri - Şair İrfan Yılmaz

Bana aşkı sorma gül, ahım dururken yerde
Efsun bağlı cümleler cevaplamaz sorunu.
Ezel hükmünden beri değişmeyen kaderde
Cennet Kevser suyunu, Cehennem akkorunu
Aşk içine gizlemiş, sorun idrak sorunu.

Firardaki aklım kesmez bir türlü
Bari yüreğimden damlalar katsam
Gönül aşka düşmüş, kader mühürlü
İzin vermez yola tek adım atsam
Bilmem ki bu aşkı nasıl anlatsam

Mihenk taşına vurdum akla ziyan aşkını
Yirmi dört ayar düştü, sen dilimden düşmedin
Gönül dağım bulutlu, tipi boran şaşkını
Şahikaya kar düştü, sen dilimden düşmedin

Yakut tebessümünü kıskanırken çiçekler

Gökyüzünde yıldızları eline,
Al demekle alınmıyor Ahunaz.
Mızrabından uzak gönül, teline
Çal demekle çalınmıyor Ahunaz.

Üstümüzde bozulmayan bir nazar,

💐Anneler Günü💐

Sen buradan gideli yitik düştü bir yanım
Kor kesildin sineme hiç sönmüyorsun anne
Ateş yüklü hasreti taşımaz oldu canım
Seni geri salmayan oralarda tutan ne

Kimdir, Cennet müjdesine kutlu hadisle eren
Toprak gibi, hava gibi, su gibi hayat veren
Güneş'i ta gök kubbeden ayak altına seren
Her sıkıntı, her çileye, sabırla göğüs geren

Söz konusu olan kişi, Hak'kın sevgili kulu

Sol yanım yaz, kıştır sağım
Bahar bilmez gönül dağım.
Başıma bir hâl geldi yâr,
Üç gün hasta bir gün sağım.

Ferman aşkın hükmü kesin,

Gizli geldi aşk perisi, dediğine aklım şaşkın
''Elim, ateşin ruhundan bir kıvılcım salıp gider''
Hangi çiçek tılsımıdır, imkânsızı seven aşkın
''Dilim: Ezelden beri gül, tütsünün en güzeli der''
''Bir sihir ki; aklı baştan, seni senden alıp gider''

Can evime akıtıp, aşk denilen kezzabı
Böyle sırtını dönüp nereye gidiyorsun
Göz yaşım dere olsa söndürmez bu gazabı
Rüya değil ki bunu kâhinler hayra yorsun
Böyle sırtını dönüp nereye gidiyorsun
Ararsan, alevlerin dillerinde ben varım

Rumeli'nin gülleri süzüldüğünde,
Çattığın kişiyim ben, tanımadın mı?
Anadolu'dan kervan düzüldüğünde,
Kattığın kişiyim ben, tanımadın mı?

Unuttun mu tılsımlı yol kazasını,