İrfan Yılmaz Şiirleri - Şair İrfan Yılmaz

Göl-nilüfer, çöl-yağmur, aşkından öte tutkum.
Engin deryalar aşıp, demir dağları yarar.
Ferhat, Şirin'i görmüş gibi tutuldu nutkum!
Nasıl ki kelebeği ipek kozası sarar,
Kimse kimseyi sevmez seni sevdiğim kadar.

Bulutsuz Şimşek

Hayalin geçmişten günüme dizer
Sislenmiş anılar gözümde perde
Rüyalar ufkunu hudutsuz çizer
Sihrini bozmadan uyanmak nerde

Nimetin her cinsini, külfetin her türünü
Kader aşka yazıyor, âşık nasıl silersin
Bahtı kara gecene dolunayın mührünü
Ay'ın şavkını vursam, el versem ne dilersin

Bu ayrılık o kadar hüküm sürdü ki peri

Bu ne kutlu gün böyle! Hayal ve düş ötesi
Pembe şafak tülünde mavi gece solalı
Takvimler Dokuz Eylül günlerden cumartesi
Böyle bir gün görmedi, İzmir İzmir olalı

İbrişim sırmalanmış bulutlar lüle lüle

Ne aşkın zamanıydı ne de tutkunun yeri,
Gümüş simle işledin gecenin örtüsünü.
Gözlerime şavkını vurduğun günden beri,
Dilimden düşürmedim Dolunay Türküsü'nü:

Aşkın fermanı yeni, on dördünde dolunay

Hani gün gelir de eserim dedin,
Güllerin nefesi yelin nerede?
Dudakla mühürlü sözlü senedin,
İmdada yetişen elin nerede?

Bulutlar sevdalı damlalar derin,

Neler duydum hakkında, yazılı arzuhâlde
Sen ışık ben pervane olmalıyız herhâlde

Duydum ki; şahikalar üstünde yer edinmiş
Bir eline dolunay, birine Güneş inmiş
Yere düşen yıldızlar süslerken yamacını

Erzen yansa ne olur
Suya kansa ne olur
Ölen Ferhat’la Şirin
Ölmez efsane olur!

Göz kamaşır şölene

Bulutlara yaslı eğilmez başın,
Destan oldun dilden dile Feriko.
Nesini sorayım on sekiz yaşın
Tılsımını bile bile Feriko.

Neylersin kader bu... Aslın ferişte,

Ne dilersin gülüm, demez olsaydım;
''Ne servetin varsa, say...'' dedi bana.
Varımı, yoğumu eksiksiz saydım;
''Gel de bu sevdadan cay...'' dedi bana.

Yemen'den gelirmiş varsa nasibi,