İlban Orkun Karamüftüoğlu Şiirleri - Şai ...

Derbeder yüreğimde
Çok şarkının izi var
Ruhum bin parça ama
Kayıp değil, sadece
Eksik kaldı bende

Biliyor musun,
yuvamızda yemek yediğim her öğün
,
resmini karşıma koyuyorum.
Sanki sen de oturmuşsun karşımda,
Susuyorsun,
ben de çorbanı karıştırıyorum sessizce.

(…Ve herkes kendi gölgesini satıyordu.)

I.
Bir beden ki, çarşılarda sürünür,
Yüzünde eski paraların hışırtısı,
Elleri kırık terazilerde tartılır –

Gökyüzünün tüm yıldızlarını sana armağan etmek isterim,
Ama tek zenginliğim gönlüm,
Gönlümse sende...

Masmavi gökyüzü ve beyaz bulutlar, sen,
Gözümün alabildiği yeşil, sen,

Geçmiş dediğin bir toz bulutu,
Her savruluşta yeni bir yüz...
Sen silmek istersin dargınlıkları,
Ben, kaldığım yerden devam ederim.

Çünkü en hakiki gülüşüm,

Bu şehirde ne varsa,
Her şey sana benziyor!
Seni bir cisme benzetmek zor,
Hatta imkansız!
Her şey senden bir şeyler çalmış.
Sen her şeysin ama,

Kaç nefes var seni unutmama,
Her anında zindanına düştüm,
Kaç gökyüzü saydım teninde,
Gözlerinin evreninde kayboldum…

Senle konuşmayıp sessizce oturuyorsam,
Zaman iki duble viskide eriyorsa,
Şimdi değerli olan *zaman mı*, *viski mi*,
*yoksa sen misin?*

Sen inadı seven, beddua döken,

Zifiri bir sabaha gözlerimi açtım bugün anne,
Deli divane dolaştım yapayalnız, dört duvar yuvamda, Tan vakti düştüm yollara,
Yolda sevdiğimden bir haber geldi anne,
Sevdiğim duygularını kaybettin diyor,
Söylesene anne şiir seven biri duygusuz kalabilir mi ?
Oysa kokusu sinmiş yüreğime,

Şöyle bir on saniye kadar düşünelim.

Bir çok sebep gelebilir aklımıza ya da kocaman bir boşluk.
Mesala ben gezmekten zevk alırım; mavi gök yüzünü, yeşil bir ovayı, akan bir nehri, kuş seslerini ve güneşi çok severim.
Bazen bir dostla iki kelam etmeyi, bazen her şeyin sessizliğinde geceyi izlemeyi severim.
Bazen bir ezgi dinlemeyi ya da sende kalp atışı olmayı severim.