İnsanlar hep eleştiriyor,
Ama yaşamadıkları hayatları bilmeden.
Peki sizce eleştirenler ne kadar yaşamış olabilir benim hayatımı?
Bana hepiniz yabancı değil misiniz ?
Yalnızlığımda sevdim; rakımı,
Gökyüzünün maviliğini,
Yanan sigarımı…
Yalnızlığımda sevdim sana şiir yazamayı,
Bir ormanın yeşilliğini,
Uçan bir martıyı…
Göle yansıyan bu yakamozda
Her şey var
Hava mis
Göl mis kuşlar mis yeşillik mis
Ve ben rakımın dibini bulurken
Ben de artan bir sen var
Öylece kolay olmalı bazı şeyler
Görmek çok kolay olmalı,
Duymak hissetmek,
Öterken bir kuşu iyi dinlemelisin sana anlattıklarını,
Kısa kalmamalı hayat,
Olabildiğince sündürmelisin,
Ne kadar kazanmalı insanoğlu
Ya da ne kaybetmeli
Kazandığını harcayamıyorsa
Ne için yaşıyoruz
Insan önce güzel görmeli
Güzel görünce güzel sevecek zaten
Yüreğime en ağır gelen yokluğundu,
Yokluğunda buldum seni...
Hani her gidenin bir de gelişi olmuştur ya,
Sadece gelişinle değil gidişinlede sevdim seni...
Hani zaman her şeyin ilacıydı ya?
Özleyince değişiyor her şey,
Ağır geliyor Zaman,
Sözler yarım kalıyor,
Ve sen hayallerimi bile yalnız bırakıyorsun…
Sevmek...
Yaşarken bir hayatı kim kaybetmek ister?
Ben hatalar ve yanlışlar yaptım,
Ben seni sende var olanlarla değil,
Sende olmayanlarla da Sevdim…
Bir sen varken inandım,
Seni değil, sana olan inancımı kaybetmekten korktum…
Sana ne geç kaldım oysa,
Ne de erken geldim.
Çünkü yolum sendin —
Yürümem gereken bir orman yolu.
Patikam biraz kıvrımlıydı,,
yaşamak için geç, ölmek için erken
Oysa çok zaman geçmemişti,
ne çok aşık olmuşum ,
ne çok sevmişim seni…
o karanlık gecelerde güneş gibi geldin bana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!