hayatta çok hata yaptım,
hep beni sevdiğine inandığım kadınlara aşık oldum.
gerçi platonik aşık olduklarımda vardı,
bir kalbe kaç kadın sığar sorusu,
bende “çok” cevabını alıyor,
ve hepsinin yeri ayrı ayrı..
Kor oldum yanarım, sensizlik ağır geldi…
Özledin mi?
Söylemek istemiyorum.
Peki ne kadar çok sevdin beni?
Seni terk edecek kadar.
Sen farkında olmadın,
çünkü yasal değildin.
Ben seni bir kanuna değil,
kalbimin sokağına yazdım.
Sen izinsiz yaşadın rüyalarımda,
Ne geçmişimde buldum seni,
Ne de geleceğimde ararım seni.
Ne yaşattıysan,
İyi anlarla kalandın.
Ne olur…
Git..!
Gelme artık, istemem.
Sen görmek istediğini bul —
belki yetmiş yılda bulursun aradığını,
belki de hiç…
GÜLÜMESEMELERİNDEYİM
Hava senleyken çok güzel,
Gök yüzü gözlerinde güzel,
Toprak sende en güzel halini almış…
Ben bu hayatta çok kaybettim
Can kaybettim
İnsan kaybettim
Hayat kaybettim
Bazen yaşanılmamış zamanlar kaybettim
Alıştık mı sence kaybetmeye
İnsan, kendi hayatının yarısı bile etmez,
Doğunca bırakmaya başlar kendinden kopardığı her parçayı.
Bir seyyah gibi dolaşsa da evreni,
Ruhunda birikenler değil mi en derin?
Sen kendinden paylaştıkça ya da bıraktıkça,
Ah be kendine hayırsız yüreğim,
Tutuldun kaldın bir böyle aşka.
Oysa aşkın kendine barkod basmış,
Değerini biçmeye kalkıyorlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!