Çok sefer değil ama ara ara buldum mutluluğu,
elimden geldiğince uzun yaşamak için çaba sarf ettim.
bazen erken kaybettim,
bazende geç kaldım…
Bir insan hayattan ne bekler ?
Ne güzel şey
Bir ördeği gölde görmek,
Ne güzel şey
Rüzgarı hissetmek,
Ne güzel şey
Güneşin ısıtması,
Güneş tan yerinde batarken
Ruhum huzur buldu
Gölgelere esir olmam
Gölgem boyu kadar varım bu hayatta
Nefes dolarken ciğerlerime
Tamda yaşamak isterken
Sevmeye gelemesende bir daha,
kaçmadım kavgamdan.
Sana öyle güzel baktım ki o gün,
işte o gün ölmedim ben...
Hayat sen odun,
Umut sen oldun,
Şimdi, 4 yaşını doldurmamış bir çocuğa ölümü anlatmadan,
ona hem anne hem de babalık etmenin yollarını arayacağım.
Bundan sonra hayatta daha güçlü ve dik durmam lazım.
Elbette bir anne sevgisini ona veremem ama,
Elimden gelenin fazlasını göstermek için çaba sarf edeceğim.
ne gökyüzüm aydınlık,
ne de önümde bir yol var.
hayat akıp gidiyor diyorlar,
ben zaman da boğuluyorum.
Ne güneşim ve ne de ayım,
Ne de bir kutup Yıldızıyım
Zifiri karanlıktayım...
Ölüm var hayatta
Unutmuşlardan değilim.
Her şeyi alsan ne fayda
Sen benden seni alamazsın
Var olma yanımda
Sen bende yok olmazsın
Yokluğun da var olan bir sen varsın
Şimdi sorsam sana bende yaşayan sana
Öyle toprağın altına girerek ölmez insan,
Hele hele buz gibi bir toprakta.
Öyle insan kefenle girmez bazen mezara,
Bazen mezar Gökkubbe olmuştur.
Öyle sadece bakarak görmez insan,
Hissetmesi lazım.
Olurda tekrar aklında olduğum gibi yüreğinde de olursam,
Gözlerinde olmak yetmez,
Sana nefes olursam bir gün,
Hayatta akan ben değilde,
Hayat ben olduğumda sana.
Tekrar tekrar pişman olmaman,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!