Olur olmaz kızmıyorum,
Oluruna bırakıyorum.
Hoşlarına gitmese de,
Cevap yetiştirmiyorum.
Arabamı kenara çekip,
İki yalnız var bende
Biri ben diğeri sen.
Ben, bildiğim yalnızlığım,
Sen bendeki sensizlik.
Ben, beni sana verdim,
İnci ne zaman ağlar?
Bilir misin sen gönül?
Kabuğu güneşte açılıp
Ellere düştüğü zaman.
Niçin hasret çeker?
Sen ve ben et ve kemikteniz,
Tenlerimiz dıştan farklı olsa da,
Yıkanınca akan kirlerimizin hepsi bir.
Sen ve ben dokuz ayda tamamız,
Bir nefeslik, geçici ömür törpüsünde,
Nefes aldığımız dünyada aynıyız.
İnsan etçil midir usta?
Vejeteryan mıdır?
Bombalar yağarken,
Neden gülümser?
İnsan yamyam mıdır?
Gelip geçici dünyaya,
Bana kalbini versen,
Yalnızca sevsen yeter.
Alnıma yazılmışsan,
Bu benim için kader.
Yazılmamışsan,
Allahın verdiği,
Köklerimiz dünyada değildi ki,
Tekrar dünyada yeşerelim.
Seyre geldik, baka kaldık.
Neden tadına varmadık ki,
Biz bu yalancı dünyanın?
Ben uyusam da,
Kalbimi uyutmaz.
Ben unutsam da,
O beni unutmaz.
Ben yaradılanım,
O beni Yaratan.
Gökkubbe şemsiyeyken,
Yeryüzü yataktır bize.
Uzaylar hayal edilirken,
Dünyalar gerçektir bize.
İçimizden sevgi geçerken,
Söğüt ağacında bir kuş vardı,
Kalbi pır pır diye hiç atmadı.
Düşünceli, ürkek ve tedirgin,
Gelip dalına hiç konan olmadı.
Söğüt ağacında bir kuş vardı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!