Bir zamanı olmalı,
Tüm yaşananların.
Vakti saatinde,
Beklenen trenler,
Vakti saatinde,
Varmalı garlara.
Hercai bir güldür AŞK.
Can alıcı ve can verici,
Kahverengi o gülüşler,
Aklımıza, ansızın girer.
Yedi renk acı verenler,
Hiç heber vermeden,
Yerlerde olanı gök,
Göklerde olanı,
Yer unutturur.
Toprakta olanı sel,
Selde olanı,
Tedbir unutturur.
Arkamda gölgelerini bırakmasaydın.
Ben seni çabuk unuturdum gülüm,
Ruhumda meltemini bırakmasaydın.
Ben yeni sevdalar da bulurdum gülüm,
Gönlümde, sızı yaralarını bırakmasaydın.
Gözlerimden yaşlarımı da silerdim gülüm,
Kalp ayazlarımın ısıtanı,
Hayatıma nefes olan yar,
Farzet mecalim kalmadı,
Üryan olup sana gelişimde,
Bana gösterdiğin sevgini,
Üryan olup gidişimde de,
Kalın paltosunun tam altında,
Sürekli üşüyen bir kalbi vardı.
Ağladığı ayaz gecelerde, umut,
Hiç bir zaman yanında değildi.
Söz vermişti kendi kendine,
Kanatları yakuttan,
Kimselerin bilmediği,
Gönlü güzel meleğim vardı..
Kötü, kara günlerimde,
Rüzgarların insafına,
Lapa lapa kar yağıyor...
Tutmuyor, neden bilmiyorum?
Acaba kimden kaçıyorlar?
Onlar, gecemi aydınlatan,
Gündüz yapan lambalar,
Benim için mi yağıyorlar?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!