İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Kaçmıştım gerçeklerden, acıdır yakar diye
Senelerin selinde akmış, sürüklenmişim
Musallanın tahtından, odur vefakâr diye
Kucak açan toprağa bayram olsun inişim...

Kolları beni sarar, ona derler sadık yâr

Geçen sene bu zamanlar
Kar yağıyordu
Mutluyduk...

Yağan kar
Aşkımızı anlatıp

Sen varya sen!
Önce beni kendine aşık ettiren,
Sonra sen de aşık olduğun halde geri çekilen

Sen varya sen!
Her şeyi bana yükleyen

Gökler bulut yüklü, yağmura gebe,
Rüzgâr bu rahmete olurken ebe
Sağnak sağnak yağar yağmur üstüme
Çorak toprağımda bendeki kirden
Yaradan dilerse gülistan olur...

Canımsın, canım can kız
Görmediğim canımsın
Özlediğim canım
Benimsin can kız

Görmeden bildiğim yüzün

Bir imkansıza,bir olmazsa olmaza
Aşık oldun mu hiç

Ben bu değilim
Hayır bu ben olamam
Buğulu bir camın önüne oturmuş

Haziranda savrulan küllerim
Ağustosta toplanıp cenderelere girecek
Cehennem zindanlarında,prangalarda yürek...

Yağmurların gözyaşında saklı adın
Toprağın neminde beyaz lâleler suskun

Sen hüzünlü gülüşüm
Sen mutluluk gözyaşım
Sen gönül sırdaşım
Sen şiirlerimle sıra dışım

Sen huysuzum,hırçınım

Doldurdun gönlümü
O bir damla su ile
Güldürüp gülmez yüzümü
Olmazı oldurdun sevginle...

Yeter ki aşkla iste aşkı

Kurduğum binlerce hayal
Ama hepsinde bir yavanlık var..
Sen yoksan,
Yedi tepe İstanbul'a
Ne gerek var..