İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Aşkımı ipek halı gibi dokudum
İlmeklere yâr senin adını koydum
Her motifte ah senin kokunu duydum
Renklerin âhenginde seni soludum...

Nasıl nasıl kıyarım söyle aşkıma

Bir bahar gününde bulutla güneş
Beraber olurlar, dansa kalkarlar
Olurlar birlikte birbirine eş
Kâh bir ışık kâh bir yağmur, akarlar...

Bahardaki bol bereket bundandır...

Kopardılar seni benden aldılar
Sevda köprüsünü geçemiyenler
Aşkı tanımayan,aşk bilmeyenler
Ahh etmem ben size küçük insanlar

Onlar bana değil bize kıydılar

Ne vakit insan yalnız kalıyorsa
Ve
Korkuları büyüyüp omuzlarına çörekleniyorsa
Geceleri beklemek yerini hasret çekmeye bırakıyorsa
O gün sabır denen yüce duyguyu tanımaya başlar...

Kara gözlerinde hayatı
Deniz gözlerinde aşkı gördüm

Neydi o deli sevdan
Neydi o heyecan..

Hislerimi anlarsın belki diye
Gören gözlerin aşka inansın diye
Temeli sevgiden, minaresi yüreğimin sesinden
Aşkımdan aşkla Taç Mahal yaptım kal içinde diye...

Kalbimin esiriyken vücut iklimin

Yanımda olmayacaksın bir sabah uyandığımda
Gideceksin bir kuru çiçek bırakıp ardında
Belki de hiç güneş doğmayacak pencereden baktığımda
Gözlerim dalacak yine çok uzaklara..

Bir zamanlar sen yazmıştın bunları bana

Sen bana ağlama yazıktır göz yaşlarına
Gitmeden düşünseydin olanlar oldu bana
Değmezmişim demek ki lâyık değilim sana
Eski moda aşk diye beni attın kenara...

Böyleyim ben, sevdim mi sular gibi akarım

Bin kere söyledim
Bir kere dinleseydin
Gitme,bırakma
Beni buralarda dedim

Öyle bir ummanlardayım ki

Aşkım;
Önce seni gören gözleri
Görme saadetini yaşadım
Avundum,
Baktığın diğer gözlere bakarak.