İbrahim Ethem Bingül Şiirleri - Şair İbr ...

Bakabiliyorsan
Gerçeklere ve gerçekliğe
Buzdağının
Görünen kısmına kanmayıp
Ölçebiliyorsan derinliğini
Gece karası umutlarının

Özledim kokunu kara çiçeğim
Sensiz bilmem kaçıncı mevsimdeyim
Umurumda değil ki geçen ömrüm
Korkum, kavuşamadan öleceğim...

Olmazlar da olur, yeter ki iste

Susun
Sussun herşey
Rüzgarı dinliyorum
Birşeyler söylüyor sanki
Uzaklardan...

İçirdiğin bana hasret, ayrılık
Sen gittin gideli yüreğim yanık
Tahammül kalmadı çekemem artık...

Ayrılığın zindan etti günümü
Gel de güldür hicran dolu gönlümü

Sırlara sır olmuş
Gözümün gördüğü
Sonsuz mavi
Gökyüzü...

Seninle geldi

Eğer bir elektriklenme ise sevgi,
Benim trafom bozulmuş olmalı

Eğer bir anlık bakış ise sevgi,
Gözlerim görmemiş olmalı

Bazen uzatırım ayaklarımı rahatıma
Salarım tüm tasalarımı kayıklarla uzağıma
Rahat da rahat vermez ki bana
Gözyaşlarımdan boncuk dizer takarım boynuma..

Bedenin gülse de göstermez değerini
Vermedikten sonra ruhunun güzelliğini
Fedakârlık ettim deme sakın
Söz değil, gönüldür gösteren kendini...

Keşke tutabilsen sana uzatılan eli

Zifiri karanlıkta bir kıvılcım
O aşksa kalbime düşer, kül eder
Zifiri karanlıkta gönül sancım
Dikene sarılsa kızıl gül eder...

Ben ki garip, kimsesiz bir derbeder

Yüreğime öyle bir
Girişin vardı ki...
Geldiğini,girdiğini
Duyamadım...
Sessizliğin ayak sesleriydi
Sanki...