İbrahim Arslan Şiirleri - Şair İbrahim A ...

Biz insanlar var ya maddeleştik,
Haksızlığa sustuk, zulme sustuk...
Küçük bir çocuk, çocukluk yaptı..
Bağırdık, çağırdık, ciddileştik...
...
Küçük, küçücük bir köy kalsaydık,

Ancak böyle diner efkarım benim,
Gözlerinde gidince yanımdan..
Geceler sabahlarım olur benim
Efkarım diner,yağmurdan ıslanınca..
Yağmurdan yağmur ıslanınca yüzümde..

Ne günah,ne sevap
Öyle kalakaldım yolayrımında

Ya yaşamalı kalleş gibi,
Ya yaşadıklarına dayanmalı,
Ya yakmalı ateş gibi

Ne olsun, ne olmasın istersiniz...!
Sevgiyle pişirdiği yemeğini kimseler yemedi!
Zam verdi devlet hem de tam yüzde 20. Kimse kabul etmedi!
İade-i geri çevirdiler devlet töreniyle,
Yüzde 1 zam bile istemiyorum dediler tüm işçiler.
Asgari ücretle 2 Arabası olan işçiler. Ve 1 villası bir evi.

Söyle,
Çileyle yoğrulan,
Her günün bir akşamı olur ya,
Ve sonra
Güneş doğar ya.
Sabahın her zaman ki vaktinde

Kara gözlerine mi?
Kara toprağa mı gömülsem...
Karar veremedim!
Hangisi içine alır beni!
...
İçin içimde.

gel de geleyim..
hep beklerim,hem kurtuluşum dur benim..
bataklıktan..
güneş gibi doğuşum dur..
güneş doğmadan batıdan
gel de geleyim...

Benim dünyam küçücük,
Senin dünyan kocaman,
Sen beni anlamazsın.
Ben seni anlayamam...
...
Sen küçük dünyama girdin.

Artık gittiğin yerden gel,
Ne dayanmaya tahammülüm kaldı,
Ne yollarını beklemeye halim,
Ne sabır,ne katlanmaya yüreğim
Artık gittiğin yerden gel
Gel ve artık yanımda kal...

Ben sevmekten kaçtım sadece
Ummadığım anda çıktın karşıma
Kapalı kalbimi seninle açtım
İlk defa yalnız girmedim bu eve...

Bu evde ilk bu gece uyumadım