İbrahim Akşak Şiirleri - Şair İbrahim Akşak

Ah sen, kor ateşlerinde yandığım,
Vuslatında demlendiğim asi sevdam,
Öyle güzel giriyorsun ki rüyalarıma,
Uyanmaya kıyamıyorum.

Ne de güzel sarıyorsun kollarınla,

İçimde ukde bırakan,
Dudaklarımda sus pus olan,
Ellerimi boşluğa iten,
Baktıkça görmek istediğim,
Her yer sensin.

Kendinle verdiğin savaşa galip gelmek zor olunca, başkaları yüzünden en çok kendini ezip geçiyorsun.
Küfürde yakışmıyor ki ağzına hiç; anca iyiliklerini versin Allah diyorsun...
Alabora olurken her şey hayatında; sen hala bir kahvede, kırk yıl hatırını arıyorsun kaybettiklerinin...
Bir müddet sonra öğreniyorsun ama ne yaparsan yap, hiçbir şeyin artık eskisi gibi olmayacağını...

Alışıyorsun...

Mağrur bir yürek sancısı gibi,
Sağanak olup yağıyorsun gözlerimden.
Hayallerin kuşatıveriyor gönül kalemi ansızın.
Sarhoşluğun hakkını veriyoruz seninle,
Gecenin soğuğuna aldırış etmeden.

Sonra bir rüzgar çıkıp dağıtmalı saçlarını ahenkle
zaman durmalı öylesine bir an
gözlerinde kör bir ihtiras belirmeli
ve dudakların
her daim öpülmeye hazır olmalı

Bir masaldı bitti
Bir yalandı geçti
Zaten kime sorsak şimdi
Hepsi hep doğru olanı seçti

Kim haklı

Aktım durdum hayatın damından
Yağdım bir çaresizlik gibi
Annemin dökülen göz yaşından
Üstüm başım kirlendi
Avuçlarıma toz toprak bulaştı

Gerçekten geçeceğini bilsem, seni anlatmaktan vazgeçeceğim artık kendime.
Her sensiz kurduğum hayali, bir çırpıda silip atacağım öylece beynimden.
Sonra bir sigara yakıp keyifle, oh be kurtuldum sonunda diyeceğim.
Ama olmuyor işte, hiçbir şey kolay kolay unutulmuyor.
En fazla hatırladığın kadar üzüyor seni anılar, en fazla sustuğun kadar yoruyor her şey.
Ve inan bana sevgilim; ucu sana dokunmayan hiçbir hikayem yok benim...

Bir ağlasam geçer mi?
Geri gelir mi boş yere heba ettiğim gençliğim
Gelip tutar mı ellerimden bir daha
Yitirdiğim onca güzellik

Sarar mı eskisi gibi mutluluk boş kalan kollarımı

Beraber geçirdiğimiz onca zaman ve yaşanılan onca hatıradan sonra, sana veda ediyor olmak ne kadar zormuş...
Sanki susarak kaybettiklerimizi; konuşarak geri kazanamayacağımızın farkındaymışız gibi, şimdi son kez bakıyoruz birbirimize...
Hâlâ beni sevdiğini ve benden vazgeçmek istemediğini, gözlerinden okuyabiliyorum.
Çünkü bende senin olmadığın bir dünyada, nasıl ayakta kalınır bilmiyorum...
Bir zamanlar deliler gibi sevdiğin birisiyle, şimdi iki yabancı oluyor olmak çok garip.
Sanırım bazı hikayeler başladığı gibi güzel bitmiyormuş.