Her yara kabuk bağlamaz.
Neden bilir misin?
Çünkü bazı acıların tarifi mümkün değildir.
Öyle ağızdan çıktığı gibi kolayca bitmezlerde ondan.
İlk başlarda bitsin istersin belki.
Söylenecek çok şey varken bile
Suskunluklarım vardı aşka dair
Yarım kalan sevinçlerimdendir belki de
Kadehlere seni doldurup
Her şeye eksik kalışlarım
Çöktü gene bir alacakaranlık işte
Ürkek ruhumun en derinlerine
Gözyaşlarım gönlümü kilitlediğim
Müebbet hüzün çölleriydi
Tüm tebessümler bakışlarımda soyunup dökülen
Kadınım
Yazdığım en güzel şiir sendin
Adın ağzıma yakışan en güzel kelimeydi
En güzel cümlelerimde
Senin dudaklarının arasında son bulsun
Kadını öyle sevmelisin ki
Masalların da gerçek olabileceğini bilmeli
Adını bir şarkı gibi ezbere söylemeli
Dört mevsimi seninle hissetmeli
Göz yaşını sadece mutluluk için dökmeli
Boğazımda düğümleniyor her cümle gene
Senin gülüşlerin başrolde
Soranlara iyiyim demekle geçiyor gündüzlerim
Geceleri ise bir başına kalınca
Sensizliğe secde ettiriyor kimsesizliğim
Dengesini bulamadım bir türlü sabahların,
Hep geceden kalma sevdalarım.
Sessiz bir mutluluktu çocukluğum,
Hep farzı misal sevinçlerden ibaretti hatıralarım.
Gaflete kapılan yarınlarım,
Kafam falan güzel değil sadece dinle
Hayallerimde sen varsan eğer
Gerçeklerimde başkaları tarafından
Ziyan olmama izin verme
Gel at içimdeki bu sevdayı
Seni ilk gördüğüm zaman
içimde adlandıramadığım fırtınalar kopuyordu
bilmiyorum hangi geceden kaçıp gelmiştin ama
artık gözlerime sabahlar uğramıyordu.
bu hissi anlatmak biraz zor aslında
Bir of çeksem duyar mı
Onunda içi benim gibi yanar mı
Belki bir gün gelir diye
Çıkıpta yollarıma bakar mı
Bir ah etsem kanar mı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!