Hüzünlü Veda. Şiiri - Rifat Çamoğlu

Güllerimi soldurup,benimi buldun öldürecek?
Yitip giden yıllarımın hesabını kim verecek?
Benim sevdiğim bu akşam evlenecek?
Durun eyy insanlar/ Bir aşk bitip gidecek.

Huriler gibiymiş beyazlar içinde.
Dolunay gibiymiş yıldızlar içinde.
Kar tanesi kadar safmış/ O bu gece........
Yazık ki balayında kirlenecek.

Atmış imzayı gülücükleriçinde.
Demekki yalanmış,aşkıda sevgiside.
Gelin arabası olarak binince mersedese/
Dolmuşta sıkıştığımız günleri hatırlayıp gülecek.

Yıllar,,,/ Yıllar sonra,o bir anne.
Ben hala bekar/ Deli-divane.
O yavaş,yavaş dönüp bakarken maziye/
Bıraktığı anıları bulamayıp üzülecek.

İlk dolmuşa atlayıp koşacak belki/
Küçük kafelere/ Mütevazi pastanelere.
Belki çocuk parklarında dolaşacak?
Eskiden benimle yaptığı gibi.

Ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
Küçük kafeler liseli aşıkların/
Mütevazi pastaneler yasak aşk yaşayanların/
Çocuk parkları garibanların olarak kalacak.

Ona ise sadece bir-iki damla göz yaşı/
Birde keşkelerle dolu anılar kalacak.