Hikmet Durkut Şiirleri - Şair Hikmet Durkut

Ne şanslısın hem ablan var hem abin
Özümdesin yerin bura kara kız
Yalan varsa benim olsun vebalin
Hasretin içimde yara kara kız.

Eğri doğru derim kafanı takma

Sevdan beni canevimden yıkıyor
Ne kadar denedim olmuyor işte
Abı hayat suyum boşa akıyor
Uzatsan testiyi dolmuyor işte.

Doğmadan özüme yazılmış çile

Sanadır sitemim sanadır nazım
Bir köyün diline düşürdün beni
Çalmadı bir defa neşeden sazım
Kırılmış teline düşürdün beni.

Gülmedim ömrümce kederle doldum

Çok sevda denedim firkatim oldu
Daha da bir dala konmadı gönül
Boş olan kadehler şarapla doldu
Bir defa içipte kanmadı gönül

Ben sevsem çok kısa zaman oluyor

Ateş düştü Soma'ya yürekleri dağladı
Acısını paylaştı bütün ülke ağladı
Milyonların göz yaşı pınar olup çağladı

Yanan kömür sanmayın yanan yüreklerimiz
Kömür yerine ceset doldu küreklerimiz

Döşümün üstünde bir avuç od var
Usul usul yandırıyor gör beni
Sevda diyorlar adına nazlı yar
Mecnun edip çöle saldın sor beni

Sence anlamı nedir birle beşin

Bir kere düşünce bakmadan bana
Benim üzerime basarak gitti
Aldırmadan bunca geçen zamana
Takvimi duvara asarak gitti.

O yapraklar birer birer döküldü

Gözüm görmez oldu elim tutmuyor
O gönül kapımı çaldı çalalı
Baykuş serenatta bülbül ötmüyor
Aklımı başımdan aldı alalı.

Sevdası serimi eyledi viran

Ömür eksilmeye başlar seneden
Gün düşer candan elini çabuk tut
Nasıl geldi bu yarınlar demeden
Dün düşer candan elini çabuk tut

Nutku durur dile gelmez ki lisan

Cefaya sabredip sıktıkça inan
Elime koydular dişimi benim
Bir köz misaliyim kavrulup yanan
Tandıra koydular döşümü benim.

Adıma yazılan dert tapusuyum