Hikmet Durkut Şiirleri - Şair Hikmet Durkut

Yine dumanlandı bu garip başım
Gülmenin sırası bana gelir mi
Ne zaman dinecek gözümde yaşım
Silmenin sırası bana gelir mi

Her zaman artıyor derdim kederim

Şu derbeder şu perişan halimi
Sormadan bitirdin ömrümü dünya
Sevda denen o insafsız zalimi
Görmeden bitirdin ömrümü dünya.

Hiç yakın etmedin bana uzağı

Perişan halime bakınca benim
Mecnun sanma çölde bulduğun zaman
Feryadım alemi yakınca benim
Yaksın sen yanımda olduğun zaman

Ne söylesen gizli saklı sır olur

Dert çuvalı omuzumda duruyor
Dök diyorsun ama dökülmüyorki
Gücüm yetmez ağırlığı yoruyor
Yaram çok derinde sökülmüyorki.

Kök salmış içime derdin kolları

Her zaman anarım güzel anamı
Gün geçse aradan göresim gelir
Muhabbeti alır içimden gamı
Hergün hatırını sorasım gelir.

Gelmezise gözüm bakar yollara

Bendeki şans kapıyı çok sessizce çalıyor
Hiç itibar etmiyor gözde yaşıma benim
Doğuştan çok şanssızım cümle alem biliyor
Anlatayım bak neler gelir başıma benim.

Her sürüye uymayan koyun gibi sakarım

Zamansız olsada herkes görüyor
Başıma kar yağdı dağ mı belledin?
Ne yaşarsan yaşa hayat sürüyor
Ben zaten ölmüşüm sağ mı belledin?

Üzerime örtülünce toprağım

Yaraladı bakışın canıma yeter oldu
Vurgun yedi yüreğim kanım aktı akacak
Mecnun Kerem nedir ki daha da beter oldu
Demir aldım zamandan gemim kalktı kalkacak

Yaktın beni ey gülüm alev alev kavurdun

Gidişin dört mevsim yaşattı bana
Bil ki baharla güz arasındayım
Kül oldu bedenim sevdadan yana
Bil ki ateşle köz arasındayım.

Sen gittin Allaha havale işim

Seni gördüğümde damardan akan
Kanım çekiliyor benzim soluyor
Kendi Aslı olup Keremi yakan
Ateşine düştüm birhal oluyor.

Kendimle başbaşa kalacak olsam