Hikmet Durkut Şiirleri - Şair Hikmet Durkut

Öldüğümde elbisemi soyarlar
Kimisi soyka der kimi teberik
Akrabalar eşim dostum duyarlar
Kimi rahmetli der kimi geberik

Bir hoca bulurlar verir selayı

Yanındaki sevdayı hep uzakda aradın
Kaf dağında bak gönül iner dedin inmiyor
Yalvar artık mevlaya olsun senin muradın
Ne kadar el açsanda yürek sızın dinmiyor

Umutlarım yerle bir gelen geçen basıyor

Akıllı sandığım dertli başımı
Alıpda yaralı döşe yasladın
Bu dünyada rast gitmeyen işimi
Derleyip toplayıp boşa yasladın

Gerdan kırıp endam ettin naz ettin

Öyle salladınki beni devrildim
Başımdan sevdayı al da öyle gel
Yere düştüm bin parçaya ayrıldım
Derdime bir çare bul da öyle gel

Uğruna eyledim feda bedeni

Bilseydim bu kadar yakacağını
Meyil verip bir güzele bakmazdım.
Gün gelipde diken çıkacağını
Tahmin etsem ak gerdana takmazdım.

Özüme hep acı vereceğini

Tek derdi vatandı tek derdi millet
Bunun için yola çıktı Atatürk
Bu milleti hakkı zaten hürriyet
Elde bayrak başı çekti Atatürk.

Verilmez vatanın bir karış yeri

Yürüyen meftayım can yokki tende
Ölmeden öldürdün daha ne olsun
Bir çiçek olmuştum gönül bahçende
Solmadan öldürdün daha ne olsun

Unutturdun yarenimi dostumu

Bir gün kapım çalarsa bilki seni sanırım
Ses vermene gerek yok seni hemen tanırım
Heyecandan yüzüne bakamam utanırım
Buyur eder içeri dizlerinde yatarım.

Otur şöyle yanıma vuslatına ereyim

Boşa cilvelenme boşa nazlanma
Ne söylersen söyle seviyom seni
Boşa afilenip boşa pozlanma
Her halinle böyle seviyom seni.

Gerdan kırıp naz yaparak bakınca

Otuz günde kuruyan dudağını
Tavaf etsen Arafatın dağını
Nerede tükettin gençlik çağını
Heba edip bataklığa battınmı

Acizlik varmış senin fıtratında