Hep giderler,
kalanlar düşünsün diye...
solmuş görürsün toprağın üzerin de,
ayrılığın adına konmuş,
değersiz anıları...
Hep giderler,
umutsuzca beklesin diye...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?