Ben’i Bilen Ben’ e Gider Gülhar
Yüreğimin son komşusu gibi durma kara bahtımın sınırlarında
Vize uygulamasını kaldır yalnızlığında. Bahtındaki aşk rezervlerinden mahrum etme beni.İkimiz de biliyoruz bir ömür yeter bize.Çünkü orada sen varsın, senden kalanlar var.
-İsmini verdiğimiz geleceğin kavşağında bırakma kavuşmalarımızı.
-Kavuştaklarında ağlatmasın beni sanatçı. Her şarkının yüreğinde bırakma beni.Bütün şarkılar göz yaşlarıma kaynak olmasın.
Yüreğimde cereyan yapıyor bıraktıkların. Susuz denizlerin kalış sahiliyim.Ben sende kalmışım, senden gitmişim.
-Damlalar peşinatını ödemiş acılarımın.Bu gidiş çok bereketli, çok zekalar besledi içimde.
- ‘dün’ vardı. Dünyaya sığmazdı. Şimdi geçmişin gözelerinde ayrık otların artığı gibi benden sonralara kalanlığın kulesisin.
-Fenerlerin yadımı aydınlatır, günlerine siner ruhunun sızıları.
Geçmiş olan geçmiş olsuna gelmiş sanki. Oysa benden geçmemiş geçmişlerin seyri var.
23.23. 2010
siyatik bir duruşun uzman talihiyim
can buğusuna cananlığını yazdım
yalnızlığının yörüngesinde ay yüzün varken
geceleri bitmez bu aşkın
peronlarını yakan neron bendim sevgilim
kendime gelmeyi de yakarak r’aylarına kadar yakıldım
çekiyorum kahrının tespihini teşbihler gölgesinde
kendime sana benzeterek
susuyorum bitmeyen suskular uçurumunda
karanfil katre yeni sevdaya (o kendini hep bilir) ithaf
anların bohçasına uzak kalışları al ve de gidilmeyenleri
kuş sütünden kalma bilindik hazlara yazdır ya da azdır beni
gitmeyen zamanın susamışlığında yıkasın beni kederler
çökeltilerinde bir yığın kimyasal akışmaya adak ben
-Biraz beni oku, biraz ben'i bilgilendir sevginle
Okumak da aşktan sayılır, aşk ise bütün okumaların ilk harfi, ilk sözü, ilk cümlesi, ilk kitabı...Şehrinaz..
Herkes demkeş güncelerimi soruyor.Herkes söylenmişlerin fişini asıyor ayrılıkçı duvarıma.Can kırıkların gönül evimin camlarını kırarken hiç söylenmemiş sözler lazım.
-Yalnız ikimizin sözcüklerinde eller duada olmalı.Yalnız ikimiz için söylenmemiş sözler akmalı yüreğin metafizik aynasında.
-Mutlak olana formüllerin sermeli vuslat.Bir ben arayışında ruhun okyanusu akmalı.İçimizde hiç yüzülmemiş bir duyu okyanusu var.
Sen bütün aşkların eşkalinden nuruma ışıltılar sunuyorsun.Yüzünde kadınsal ışıltılar .Bir erkek ile bir gerçeği yakınlaştırıyorsun kutsi yüreğine.Bin gece bedel bin bir gece dualarında Şehriyar oluyorum.
Ana rahmine düşmeden önce başlar özlenenler ve sonraların sanırları.. hep bir yerlere çıkma çabasını yakar ve yakalarız. Neyi özlediğimizi bilmeden ilk kalp atışlarımızla bedenimizin ruhumuzun içine yerleşik olarak kalır özlemler. Küçük beden en ısıcak kollarda kendine arayış besler.Ağlarız ki o sıcaklığa akmak için. İlk kalp ve adım atışlar ilk kelimeler etrafı dünyayı tanıma telaşıdır özlem.. Beklenilenlere büyümek için kavuşma yarışıdır özlemler.Oyunlara oynaşıl ve bitişik kavuşmalara gitmektir özlem…Hani benim sana geldiğim ilk gün gibi.Sıcak bir Ankara sabahına sıcak bir İstanbul sevgisiyle dahası İstanbul büyüyen bir çocuk Ankara da oyundaşlığıma kalıtsal bir anıtlaşma günüydü.
Özlem..
İlk gençlik hayallerimizi emziren çılgın bir ırmaktır.Akar en uzun hayat toprağından, masum kelebeğin bakışlarına. Kaçamak el ele tutuşlara aşk oyunlarını öğretmektir. Hani annem –babam görürseyi korkarak yaşamaktır. Her dokunmanın ilk adı olan gençlik genidir, delice, içten, anlamlıca
Msn ‘de sabaha kadar aynı şeyleri anlatmaktır özlem. Mahçup bakışlara camda seni görmektir. Okul kırmak, pencereden kaçıp gitmek,tuvalette giyinip süslenmektir. Kalbi yeni keşiflere sürmektir. Aramaktır belaları sarmaktır… Hani seninle parkta annene ve yengene yakalandığımız sarmaş dolaşlarımız vardı ya özlem işte oydu… Hani utanıp gece geç saatlere kadar ancak evinize gitmektir özlem…Seni özlemeyi soruyorsan, kalbimin derinlerinde oluşan kalp atışlarının derinleştirdiği bir dev kazanda gözyaşlarının akmasını özlemektir…Sana göre ben seni ağlatmaktan zevk alıyormuşum..İşte bunu söylemen bile bir sevgidir...
Kalbe sıkışmış, kalbe atlas olmuş renkli hayatın öznesiyim.
-Kalbin içinde farklı algı şehirlerim kurulu.Tutkunun son sayfasında, tutulmuş yarınlar sıralandı.
Her şey kalbin yazdırdığı yazgılar defterindeydi.İnsan kendi yazamadıklarında direniyordu.
-Gitmiştin.
-Bütün hüzünleri barındıran bir cümleydin.Bu sabır demekti.Bu içsel hezayanlara karşı dirençsiz kalmak demekti.
-Bu bir başkasını uzun süre yeniden sevmemek demekti. Bu içsel bulantının karasal iklimiydi.
Hiç görmediğim; ama görmek istediğim görülmelerin zahir zahirlerindesin.Zerre zerre zer oluyorsun ve serimi veriyorum yoluna.
Her içimi çekişte nutkum kendi nutkunu okur.
…:Kuşların taşıdığı cümlelerin kitap yuvasıyım.Gözlerim aşkın güneşi, iç gözüm ruhun ışıltısı, iç çocuğum duyusal doyumların enerjisi, bakışım kadınlığının canlandıran ışıksal devinim.
-Her halimden, senli saliseler artıyor zamansızlığın ambarına..
Şimdi konuşamam, sözcükleri doğrayamam çoban salatası gibi olmazsın gönülden derlenenlerim.
Teslimiyetimin iyi niyeti aşkın dinamit kökünde
O da gizimin uyuşturulmuş anekdotlarına bağlı
Gönül etkisi olarak gezindim karasevda çiftliğinde
Bunca güzel arasında iştahım ruhun şifresine kaynadı
İletken bir ileti ilmine kadar ilerliyor
İlmin killi bölgesinde kumral devşirme çıktı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!