Hasan Çekmecelioğlu Şiirleri - Şair Hasa ...

İnsanoğlu ihtiyaçtan kürkü sardı bedenine.
Hayatta kalmak içinde et yedi.
Ateşi ısınmak için buldu,
Kimseyi yakmak için kullanmazdı.
Ta ki menfaat, tamah, hırs,
Güç ve para, araya girene kadar.

Âlemin güzelliklere dair hisleri
Kabulümdür, hissimdir benim.
Şiirlerimse, düşündüklerimin;
Kalemden dökülmüş halleri

Mazlumların ahı sancım;

Yaradan tektir, tek bileceksin
Herkese kardeşim diyeceksin
O yaratmış insanı seveceksin
Sev, sevki sevilesin dünyada

Sen hür yaratıldın, Allah kulusun

Kardı kar
……Karı karıdım
…………Kardan adam eğledim
………………Kalktım
………………………Karşıya, karşıdan
……………………………….Kusur filan aradım

Varlığım sizsiniz.
Ciğerlerime soluduğum.
Sizi incitmek mi?
Asla…
En son aklımdan geçireceğim.
Yalanım varsa eğer,

Dinle beni.
Şöyle uzaklara bak.
Bak ki dinlenesin.
Gözlerinin göre bildiği renkleri,
Gör, gör de doğayı sevesin.
Dikkat et ve dur.

Alınganım ben, alıngan.
Tahmin edemeyeceğiniz kadar.
Çünkü onuruma dokunur,
Size vız gelen laflar.
Ustaca sıkıştırıldığı zannedilerek,
Kelimeler arasına sokuşturulan imalar.

Ali, piridir pirlerin,
Velayet ehlinin takvasıdır, tacıdır.
Kitabın başındaki Fatiha da besmele,
Besmeledeki Ba’ nın,
Altındaki noktadır Ali.

Ahlar ile dost oldu şu beden.
Biraz erken mi oldu neyse, neden?
Ama ne geldiyse başa biliyorum ki
Hepsi kusurdan hepsi benden.
Biraz göz, biraz el, birazda dilden.

Şu alemde sevgi, herkes için var edildi.
Yaşarken birbirimizi hep sevelim diye
Bir hatasıyla cennetten sürüldü babamız.
Sınavdayız, Adem soyundan geldik diye.

Şu dünyada doğarken, bize ölüm yazıldı.