Hande Ortay Şiirleri - Şair Hande Ortay

Dudağımda hüzzam
Ezgilerle çağırırım seni
Senli hüzün dağlarına kapıldım
Küskün cehremin gizli tapınaklarında ararım seni
Üşüyorum biçare yalnızlığın hasretinde

Sensizken karanlık bir kabristandayım
Her daim belirlenir bir zarif gölge
Uhrevi bir terennüm misali
Yayılır gözbebeklerime bölge bölge

Göğe yükselen bir buhar gibi ruhum çıkar bedenimden

Amiyane Tuzakların

Bilir misin, aynalar vardır göstermez suretimizi yar
İçimizin katıksız, sızlayan yanımızı örer birer birer
Zira hayal tarlalarında yolak yolaktır tüm umutlar
Ve iki bakraç gözyaşı geriye kalır

Anılar, Sızılar Silinmez

Solar mı zamanla duygular?
Sevgiyle sulanmazsa,
İlgiyle budanmazsa
Biter mi zamanla aşklar?

Anlam

Hasretinle yanıyor biçare gönlüm
Anlam kazandı seninle
Hesaplaşıyorum kendimle
Renklendi renginle

Gidiyorum,
Bütün olumsuz düşünceleri ardıma bırakarak

Gidiyorum,
Fütursuzca, seni sana bırakarak

Özlem çığlıkları ekelim ovalara
Sahra gözlerine hapset beni
Mutluluğun nöbetini kuralım
Arzuyla çağırayım bendeki seni

Mahrum kaldığımız her şeyden haz alalım

Zayıf toprağa tutunamayan bir ağaçtım
Karanlık bir dehlizde, sesindi bana huzur veren

İrademi eline geçirdin
Yalnızlık kokan tenime sıçradı sevgi kıvılcımın

Aşk Dilencin Sanma Beni!

Karadeniz’in hırçın dalgalarında
Kayaların altında, çakıl taşlarında
Yosunların arasında
Deniz kestanelerin, midyelerin içinde

Aşkımıza Dair

Uzat omuzunu yar
Başımı yaslayıp karalayalım birkaç şiir
Biraz mısra dökeyim aşkımıza dair