Hanbeli Erçin Şiirleri - Şair Hanbeli Erçin

Şimdi daha iyiyim, senin gülüşünde yeşeriyor günüm.
Günebakanlar kıskaçlarıyla sarıyor beni, avuçlarının arasından.
Gün ışığı dokunuyor yüreğime, sesinde kuş sesleri besleniyor.
Kocaman yaralarım dikiş iplerinden arınıyor.
Bugün daha iyiyim.
Gökkuşağı renklerine kat be kat sen katıyor.

Bazen hırçın bir deprem yarasına yüklüyorum duygularımı
Bir beşiğe konulan bebek gibi
Tenimin soğukluğu gözümdeki yastandir
Korkularım artık sebepsiz , fazlasıyla tedirginim
Değiştin sanki ,gözümden sakindigim.
Soğuk geliyorsun , sıcaklığında kavruluyorum oysa

Gözlerine hapis yatardım , mahkumum zaten sana
Aslını bilirim , aslında agirlasiyorim bugünlerde .
Çöküntü var üstümde , baş üstünde tutuyorum seni aldanma yorgunluğuma
Çok kırgınlık yaşıyorum sensizligin .
Nasirdan sertlesen ellerimden mi koptun?
Hangi semte sigdiramadin ki bizi

İşime gelmiyor
Isınmayi bekleyen soba , uyku saati
Sensiz saatler ,voltalar
Sensiz hiç bir şey işime gelmiyor
Yol kenarı yapraklar
Son bahar mevsiminin güzelliği

Iyiyim galiba
Bugün bir telaş fırtınası kopuyor içimde ,
Biraz titrek birazda yorulmuş bir his var bende
Sanırsam iyiyim
Dolu yağıyor , yağmur yerini terk etmiş gibi
Çocuk parkı boş kalmış gördüğüm kadarıyla ,

Bir kaçamak var inen sancıların dudaklarında
Kayan yıldızlar eşliğinde dilekler .
Bir fırtına var , sinmişlik kokun odamda
Tutunacak bir perde örtünmesi
Bir kaçak yobaz sessizliği
Arsız haller , kaida alınmış çaresizlik .

İyi değilim.
Korkma, artık kendi halimdeyim.
Sesini taş etmiş bir kişilik oldum.
Acıyı sevmeye başladım, dövmüyorum artık dizlerimi.
Kocaman vedalar kaldı içimde, kendi halimdeyim.
Karşımda dünya dolusu kitaplar kaldı, kayboldum iyice aralarında.

Kalkıp gelesim var sana, bütün korkularımı ekin ekip, bir damla su vermeden.
Sesime sesin değsin istiyorum, bir şehir dolusu yağmurlar yükleyerek.
Nisan ayında tek gömlekle sırılsıklam olup gelesim var sana.
Boğazımda düğümlenen seni, kalbime diktim şu zamandan, öteye kadar.
Sesim ölsün ki sendem başkasına konuşsam.
Kurutmak istiyorum avuç avuç mesafeleri,

İki kelimesi sen olan, bir ben varım gün doğumunda,
Geceye yol alan kuşların sesinde bağıran annelerin telaşları içinde koşuyorum sana.
Dizim öpsen geçmeyecek yaralar aldı,
Bildiğim bütün kitapları unuttum, senden sonra ne yana dönsem, girdap, kuyu, karanlık, kalabalık.
Bir çocuğun merağı içinde divanece dolaşıyorum.

Bir mevsim örtüsünü kaybettim ,üşümek halim
Bir derde iç çekişimi arıyorum,
Kaybettim
Burkulan hallerim, soğuk mevsim
Kokunu kaybettim
Firari rüyalarım , düşüncelerimi kaybettim