Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

YURDUMUN ORMANLARI

Edirne’den tut Kars’a
Yurdumun ormanları
Ağaç dolsun her arsa
Yurdumun ormanları

YÜREĞİMİN DİLİ OL BANA

Anlatmak isteyip de yapamadığım
Suskun yüreğimin dili ol bana
Dalında tutunup kopamadığım
Yârin kokladığı gülü ol bana

YÜREĞİMİ YANMAZ SANMA

Buz kesmiş halimi görüp
Yüreğimi yanmaz sanma
Bin türlü bahane sürüp
Ne yaptığın sanmaz sanma

YÜREĞİNDE SÜRGÜNDEYİM

Baktığın ilk günden beri
Yüreğinde sürgündeyim
Al işte benden haberi
Yüreğinde sürgündeyim

YİNE GÖNLÜME SEN DÜŞTÜN

Gitmesine gittin de bak
Yine gönlüme sen düştün
Şükredip adadım adak
Yine gönlüme sen düştün

YIRT KURTUL

Kapattım öfkemi dama
Müebbet verdim üstelik
Neler diyecektim ama
Şunu bil ki heybem delik

YOL EYLEDİN

Ele konuşurken dili
Bal eyledin, bal eyledin
Yar kendine bu garibi
Kul eyledin, kul eyledin

YONCALAR BİÇİLİRKEN GELECEĞİM

Havalar sisli buralarda Gülüm
Sen hayalimdesin, ben iki büklüm
Ayrı kalmak senden, en büyük zulüm
Özlem, hasret ne varsa sileceğim

ZEKÂT İLE SADAKA

Nice ayette vardır
Açta bir bak kitaba
Fakirlerin hakkıdır
Zekât ile sadaka

ZEYTİNYAĞI

Teker teker toplanırım
Birlik olup yıkanırım
Bekler bizi kıyım, kırım
-Yağ çıkarken üç beş damla