Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Hamd etmek için kaldıran başını
Su içen kuşları görmüyor musun?
Doğar doğmaz hazır buldun aşını
Hazırlayan kim? Sormuyor musun?
2011

İKİ DİNLE, BİR SÖYLE

Sözüm dinlensin dersen
İki dinle, bir söyle
Sakın ola deme “Ben”
İki dinle, bir söyle

Yaratanı hatırlatan
Ne güzel sembolsün lâle
Görene yürek sızlatan
Ne güzel sembolsün lâle

Mavi mi dersin sarı mı?

KÖYLÜ KALAMADIK, ŞEHİRLİ OLAMADIK

Akıl erdiremedim bir türlü nedense
Köylü kalamadık, şehirli olamadık.
Şehirdeyim de sızlar yüreğim köy dense
Köylü kalamadık, şehirli olamadık.

Köyüm sende bir haller var
İbibikler ötmez olmuş
Nerde o piri kocalar
Tüten baca tütmez olmuş

Yazacak onca dert var da;

Üfürükle ırgalanıp
Delice esmem, esemem…
Dışarıdan kurgulanıp
Devlete küsmem, küsemem…

Kayırmam akraba, yeğen

“Hanginizin daha güzel davranacağını
Sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır.
Mülk suresi ayet:2”


Her çıkış inişe gebe sonuçta

MUTLAKA GÖRMELİSİN
Ey Oğul! Sen Türksün, dağlar gibi kükremelisin
Avratça yaşamaktansa erkekçe ölmelisin.

Kanundur bu; Türk’e Türk’ten başkası dost olamaz
Bunu; alın yazın, kaderin diye bilmelisin.

Dün doğmuş gibi daha
Ne çabuk geçti yıllar
Erdim derken felaha
Mahşere çıktı yollar

Kendi derdinde herkes

NASIL OLSA TUZUN KURU

Milletin derdi sana ne!
Nasıl olsa tuzun kuru
Hazır cevap, çok bahane
Nasıl olsa tuzun kuru