Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Yaratanı hatırlatan
Ne güzel sembolsün lâle
Görene yürek sızlatan
Ne güzel sembolsün lâle

Mavi mi dersin sarı mı?

KÖYLÜ KALAMADIK, ŞEHİRLİ OLAMADIK

Akıl erdiremedim bir türlü nedense
Köylü kalamadık, şehirli olamadık.
Şehirdeyim de sızlar yüreğim köy dense
Köylü kalamadık, şehirli olamadık.

Köyüm sende bir haller var
İbibikler ötmez olmuş
Nerde o piri kocalar
Tüten baca tütmez olmuş

Yazacak onca dert var da;

Üfürükle ırgalanıp
Delice esmem, esemem…
Dışarıdan kurgulanıp
Devlete küsmem, küsemem…

Kayırmam akraba, yeğen

“Hanginizin daha güzel davranacağını
Sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır.
Mülk suresi ayet:2”


Her çıkış inişe gebe sonuçta

VUR KESERİ YONT KENDİNE

Sabah akşam hiç durmadan
Vur keseri yont kendine
Selam verip geç sormadan
Vur keseri yont kendine

Bildiğim tüm doğruları
Deyim; vebal benden gitsin
Gördüğüm tüm eğrileri
Deyim; vebal benden gitsin

Sakın yanlış yapma diye

Ne varsa benim dediğin
Veren de O, alan da O
Acı tatlı her yediğin
Veren de O, alan da O

Gençsin ya salın ha salın

YA DOĞRU SÖYLE…

Her söze karışan kişi
Ya doğru söyle ya da sus
Bırak; dedi ki, demişi
Ya doğru söyle ya da sus

Helal et hakkını bana
Ey! Askere giden yiğit
Söylemiştir atan sana
“Ya gazi ol, ya şehit”

Sen nöbet tutarken orda;