Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

NE DELİSİN, NE ÖLÜSÜN

Ermez oldu aklım sana
Ne delisin, ne ölüsün
Din kimedir? De ki bana
Ne delisin, ne ölüsün

KOCA MİMAR SİNAN

Kayseri’nin Ağırnas’tan
Devşirilip çıktı yola
İlk rütbe “acemi oğlan”
Hakkında hayırlı ola

KÖYLÜ KALAMADIK, ŞEHİRLİ OLAMADIK

Akıl erdiremedim bir türlü nedense
Köylü kalamadık, şehirli olamadık.
Şehirdeyim de sızlar yüreğim köy dense
Köylü kalamadık, şehirli olamadık.

Köyüm sende bir haller var
İbibikler ötmez olmuş
Nerde o piri kocalar
Tüten baca tütmez olmuş

Yazacak onca dert var da;

Yaratanı hatırlatan
Ne güzel sembolsün lâle
Görene yürek sızlatan
Ne güzel sembolsün lâle

Mavi mi dersin sarı mı?

Üfürükle ırgalanıp
Delice esmem, esemem…
Dışarıdan kurgulanıp
Devlete küsmem, küsemem…

Kayırmam akraba, yeğen

Ölçüsü nedir Vatana hizmetin;
Bağırmak, çağırmak, yakıp yıkmak mı?
Fikrini söylerken Aziz Milletin
Sesini kısıp kodese tıkmak mı?

Özgürse, konuşsun bildiklerini

VUR KESERİ YONT KENDİNE

Sabah akşam hiç durmadan
Vur keseri yont kendine
Selam verip geç sormadan
Vur keseri yont kendine

Bildiğim tüm doğruları
Deyim; vebal benden gitsin
Gördüğüm tüm eğrileri
Deyim; vebal benden gitsin

Sakın yanlış yapma diye

Ne varsa benim dediğin
Veren de O, alan da O
Acı tatlı her yediğin
Veren de O, alan da O

Gençsin ya salın ha salın