Kışın ortası ve ben yazdan kalmayım
Çünkü ne yaşıyorum ne ölüyüm
Düşünemiyor konuşamıyorum
Sürekli geçmişi anımsıyor ağlıyorum
Bayram bile bana uzun zamandır anlamsız
Istırap duyuyorum sadece hüzünleniyorum
Kalemim yazıyor ilim damlıyor
İlimsiz cahilden, alim inliyor
İlmin değerini alan anlıyor
Ne mutlu okuyup ilim görene.
Cehalet okuldan önce geliyor
Kalbimde derin yara
Ta içeriden kanıyor
Gözlerim kan toplayıp
Yüreğime damlıyor
Gönlümde ince sızı
Ben kimsesiz yapayalnız
Ben hasta gariban ve
Ben öksüz güçsüz sefil fakir bir çocuk
Cebinde bir kuruşu bile olmayan
Her adımda yerde ki taşa oturan
Bu güne dek çok oyunlar oynandı
Oynayanlar bizim dostumuz olmadı
Sadece bizden gibi maske kullandı
Sakın oyunlara kanma TÜRKİYEM
Nice adamlar buradan gelip geçti
KIZ EVLATLAR OKUMALI
Töre de neymiş ben töreyi tanımam
Benim kızım okumalı ben kızımı okutacağım
Kim ne derse desin asla inanmam
Gözlerimi serbest bıraktım
Vehminde derinden bakıp da
Yüreğimi dağlamasın diye
Aşkımı demir parmaklıklar ardında bıraktım
Gelir de küllenen anıları depreşmesin diye
Küsmesin davasın peşinde olanlar
Bu davaya küsmek olmaz ey canlar
Bu uğurda can verdi bunca aslanlar
Bu davaya darılmak yok ey canlar
Başımızda Liderimiz baş tacımız
Sarp kayalıkları aşar Mehmedim
Vatan aşkıyla yanar Mehmedim
Ana baba hasreti çeker Mehmedim
Allah diyerek toprağa düştü Mehmedim
Al bayrağa sarılı tabutunun başında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!