Halil Çolak Şiirleri - Şair Halil Çolak

Ne hileden anladım nede hurdadan
Sadece anlarım koku saçan goncadan
geçsem bir kulun hatırını sormadan
o günüm benim nefsime zülüm sayılır

Ne geceden şikayetim var nede gündüzden

Mevsimler geçmiş saclara aklarda düşmüş
Bunca yıllar ben bilmeden nasılda geçmiş
Gözlerim gerçeği görmeden ömürde bitmiş
Mutluluğum ektiğim fidanlar arşa yükselmiş

Ben haksızlıklara hep göğüste gerdim

Vatanın bağrına bıçak vurulunca
Analar yavruları için yaş dökünce
Ardı sıra yavruları yetim kalınca
Söyleyin vatan nasıl ağlamasın
Yurdun her tarafında ana ağlıyor

yok oldu sevgiler sevgi tasında
Her gelen giden başka aldattı bizi.
insanlar başkalaştı işin başında
sebatsız aldı, sebatlının yerini.

Daraldı gönüller,kayboldu umutlar

Aklımdan ruhumdan sen çıkmıyorsun
Sensiz bu hayat bomboş evren de boş
Susma öyle ne olur kahreder sessizliğin
Bana nedenini anlat, bu acı ümitsizliğin.

Yollar da uzun ince ince olunca
Gönlümüzü de kardeş sızı alınca
Yolun sonunda hasretlikte olunca
Çekemez gurbeti çekemez gönül

Çiçeklerde dalında da solunca

Geçme uzaktan uğra yanına
Gece gündüz akar kendi harkına
Nice aşıklar uğramıştır çeşme başına
Susamış gönüllere suda vermişti.
Dertli dertli akan çoban çeşmesi

Yarım dedim gönlümden gelen sese göre
Yazımı hazana cevirdin göz göre göre
Kölelik mi korkaklık mı senin tavrına göre
Çözemedim seni okuduğum bilime göre

Dün çağırdım ses vermedin benim kalbimin sesine

Hayat ne diye sorma
Ürpermesin tüylerin
Sana yeter bildiğin
Ağrıtıp zihin yorma

Halil Çolak 4.7.2005 Ankara

Gamla keder
Böyle gelmiş
Böyle gider
Güler ise sana kader
Vefasız yar bile yüzüne güler
Yaz mevsiminde yaşarsan kışı