Seni nasıl anlatayım ki sana kadın
Sen umutsuzluk içinde kalbe düşen huzur gibisin
Varlığın yetiyor karanlıkları aydınlatmaya
Seni sevmek tüm olasılıksızlıkları mümkün kılıyor
Seni sevmek tüm yasakları çiğnemek gibi
Seni sevmek hayatı temize çekmek gibi
Beni görüp yaşıyorum sanmayın
Nefes alıp veren ölü gibiyim
Gündüzlerim karışmış geceme
Boşlukta savrulan yaprak gibiyim…
Boş duvarlara seni anlatıyorum
Yavaş yavaş unutursun geçmişini
Öyle bir anda bir günde silemezsin sevgini
Hiç bir şey yaşanmamış gibi davranamazsın
Ufak ufak parçalar halinde çıkarırsın kalbinden sevdiğini
Önce saçları mesela, nasıl bağladığını hatırlamazsın
Gözleri silinir, nasıl baktığını unutursun
Yoruldum artık uykusuz gecelerden
Sigara dumanında boğulmaktan
Kahreden duygusal şiirleri yazmaktan
Gözümü tavana dikip
Saatlerce ölümü düşünmekten
Yoruldum her yüzüme gülene şüphe ile bakmaktan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!