Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

Benki koca yalanım, inandığım epeydir,
Boş inançlar üstüne inatla yürüyorum.
Bana inanmak demek, inançsızlıktan yeğdir,
Bir canım var çekişen, boşuna sürünüyorum....

- Gönül kubbesi bel verdi
Direk oldun ramazan-

**

Dergahına varmak için

Gönülden hatırdan bir bina kurup,
Kalp çalan gözlerle bakmadın Ayşe...
Hislerin kalbime olurken gurup,
Süzülüp içime akmadın Ayşe...

Kavli karar! işte bende bu emel,

Çehre kurup yün eğirir,
Mırıldanır çalışırdın..
Koyun kuzuya bağırır,
Süt sağar menzil alırdın

Ayran aşın hoş olurdu,

BABAMI DÜŞLERKEN

Yaş elli beş-elli altı işe bak,
Yarım asır hayallerle doluşmuş,
Bir ömür üstünde düşüp kalkarak,
Gezdiğim bu dünya ne kadar boşmuş…

Etrafı güllerle bezeli olan
Bir çeşme başında aşkın olaydım...
Sen bizim yaylanın güzeli olan
Senin onbeşinde aşkın olaydım...

Bir berrak derenin suları kadar,

Baygın gözerine hayran kaldığım,
Bir bakış ömrüme az gelecektir…
Hatırını düşünüp, öyle daldığım,
Yüreğim seninle son gülecektir...

Sen ki bende başka renkte çiçeksin,

Dağların kalbi yorulur,
Benim kalbim yorulmaz...
Yol yürüsen de varılır,
Bana yürüsen varılmaz...

Ne yayla ne ovadayım,

Gönül çalmak ister aşkın sazını
Perde dokunma der; tel der incitme
Çekmeye arzum var gülün nazını
diken dokunma der; gül der incitme

Ben ise mecnunum bu yolda şaşkın

Ben hep neden ezilen
Sen hep neden ezensin..
Ben hep neden çalışan,
Sen hep neden gezensin..

Ben hep neden mülayim,