Gürsoy Solmaz Şiirleri - Şair Gürsoy Solmaz

-hak yiyorsa Allahtan korkmuyordur.

Amanda beyim, zulüm-kâr beyim,
Gel etme böyle, böyle kâr beyim,
Çoluk çocuk bu, kul hakkı ağır,
Yukarda Allah,Allah var beyim…

Senin yüreğin yeter
Ellerin hükmü nedir
Ver elini bana ver
Gerisi bahanedir

Aşkımsın kar çiçeğim

Nazların dinazların
Yakar beni alazların
Aklımdan çıkmaz hala
Öyle hoş ki gözlerin...

Öyle bir hoş ki,

Özleniyorsa özlenen
Özleniyorsa gözlenen
Deli yürektir közlenen

Gülüm diye gül çağırır
Gülüne bülbül çağırır

Her gün başka ölüyorum
Ben oldukça oluyorum
Her nefesin zerresinde
Bulduğumu buluyorum.

Ben nefsimin kölesiyim

Sen aklıma gelirsin pencereden bakınca,
Lapa lapa karların manzarası ısıtır...
Hayalimde ellerin elimi bırakınca...
Sızlansam yüreğimi aşk yarası ısıtır...
Hatırla yıllar önce o tipili günlerde
Pencereden bakarken, duyguca yüklü candık

Rüzgara bırak beni,
Eseceğim yar sensin.
İstemem serüveni,
İçimde rüzgar sensin.

Aç bağrını serinle,

Yar dedikçe yaralanır yüreğim
Ana gibi denk olmaya yar var mı?
Anam ile aralanır yüreğim
Anasız yüreği yakan kor var mı?

Anamsız içimi yakan har var mı?

İlkin sarhoş idim sonra bayıldım,
Sevgimi post gibi kalbine yaydım,
O bana zor idi, bense kolaydım

Bakarken içimde yaktığı alev
Şimdi koskocaman sevgiden bir dev...

Dikenleri at yere, al gülleri bana ver,
Ömründe geri kalan, son günleri bana ver..
Tutuşalım el ele gidelim bahçelere,
Yad yabanı ayıkla, kalanları bana ver…

Aç gönlünü gönlüme, yüreğine bir söyle,