Gülay Özdemir Şiirleri - Şair Gülay Özdemir

Abartmadan sevemiyorum
konu sen olunca,
Abartmamak da mümkün değil,

Kelamsız kalıyor şairin dizeleri,
Tıpkı lal olmuş bir dilsiz gibi.
Mürekkep susmuş kağıdın kenarında,
Mısralar tükeniyor seni bulduğumda.

Bir anda ortalığı puslar sardı,
Güneş açmıştı oysa kederli yüreğimde.
03.02.2024
~Gülay Özdemir ~

Onun senin gibi bir evi yoktu.
Kendine ait bir odası hiç olmadı. Ne tableti vardı ne cep telefonu, Anıları paylaşacak.
Süslü elbiseler giyinemedi.
Senin gibi özel araba ile kapıdan alınmıyordu.
Elinde annesinin örme çantası, Ayağında markasız ayakkabısı,

Yürekler çoğu kez
Eylül'e buldular bahaneyi
hep Eylül mü suçlu

Ölümlü olduğunu unutan
İnsan,
Sürekli aç gözlülüğe tamah eder!
02.09.2022

Tutku ile buluşmayı beklerken,
Büyülenerek kurduğumuz,
Hayellerimizin içinde,
Zamana takılı kaldık.

Bu kadar kötüler varken duyarsızlık yarına kalan umut değil mi oğul?
Şimdi kuyruğu dik tutma zamanı.
Ağlamayı unutmalıyız oğul!
Eskilerden geriye kalan kim var yanında iyice bak oğul!

Ne şiirler yazıldı senin adına
Yağmuruna, taşına toprağına...
Martından, kuşuna, börtü böceğeine...

Aklıma sevgi bulaştı,
kötülük değil!
Sevgi emek işi,