kargaların yas tuttuğu saçları beyaz omuz omuza soğuğa göğüs geren çöle yakın cehenneme uzak ürkek dağların arasındayım çırılçıplak köleleştiği yapraksız kavak ağaçlarında yeşil rengini arayıp ölümsüzlüğü andırarak etrafa gece saçan siyah bir karganın söylemek istediği şarkıyı dinliyorum gövdesine güneşin yapıştığı beyaz bir gölgenin beni takip ettiğini fark ettim yere düşmek istedi bakışlarım gözlerimle açtığım çukurun içine attım kendimi üstümü örten uykunun sarhoşluğuyla verdim bildiğim bütün sözleri zoruma giden küfürleri kişneyen bir atın ayakları altında ezildim
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm