Bir şiirin imrenilesi mısralarında karaladım durdum ömrümü
Kırka kırklık bir parşömen kağıdına.
Sabrımı nane yapraklarına sarıp kaldırıyorum
Ara sıra çıkarıyorum ihtiyaç duydukça
Her şeyde yetiyorum da kendime
Islatıyorum başım ağırdıkça patiska bezi
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
