*garipsediğim mevsim* Şiiri - Pınar Önalan

Bir şiirin imrenilesi mısralarında karaladım durdum ömrümü
Kırka kırklık bir parşömen kağıdına.

Sabrımı nane yapraklarına sarıp kaldırıyorum
Ara sıra çıkarıyorum ihtiyaç duydukça
Her şeyde yetiyorum da kendime
Islatıyorum başım ağırdıkça patiska bezi
Çiçeklerin gözlerinden de öpüyorum
Ama yalnız sen gelince böğrümün aklına
Hayatın basamaklarından gerisin geri düşüyorum

Kendimi garipsediğim mevsimdeyim
Kırk derece öğle sıcağında üşüyorum
Bu böyle olmamalıydı oysa diyor kalemim
Akan sular durmamalıydı, şelaler çağlamalıydı mesela.
Çiçekler en matrak pozlarda geçmeliydi fotoğraflara
Gökyüzünde pembe bulutlar dolaşmalıydı
Gökkuşağı uçurtmasının sevdasıyla yediveren güllerine karışmalıydı üstelik
Ay bile gündüz gözüyle görülmesi muhtemeldi
Güneş desen gecenin bir vakti kısacık da olsa selam vermek için gelebilirdi şehrime
Öyle diyorlar işte
Bu böyle olmamalıydı
Bu böyle olduysa
Bir yerde hesap yanlış olmalı

Pervanem,
Oysa bir yerde hesap varsa
Sevmek yok,muhabbet yok, aşk yok demek değil mi!
Aklın olduğu yerde aşk diye bir şey olabilir mi!
Aşkın içinde akıl yok demişti aşıkların piri -
usta!
Pür-ü pak hiçbir tereddütün, yanılsamanın olmadığı gökyüzü gibi
Aşk.
Aklın şefkate katıştığı noktada.
Olmalıydı.
21092019*
00:30*