Ülkemde kasırgalar esiyor
Aklımda Atam var
Sana minnet borçluyuz
Yüreğimde yatan var
Ana kuzularımız şehit düşmüş
Bize artık vatan dar
Kadın diyorum
İnsanoğlunun anası....
Seni doğuran büyüten,
Emeklerken yürüten mübarek insan
Kah kızın, kah kardeşin, kah eşin
Bildiğimiz gibi
İnsanlara saygıyla yaklaşırsak,
Çocuklarımız saygıyı öğrenir....
Sorumluluk sahibi olursak,
Sorumluluğun önemini öğrenir....
Merhamet edersek, merhameti öğrenir
Nezaket gösterirsek, nezaketi öğrenir...
En nadide çiçek sensin soldurma
Öyle bir davranış sergile ki,
Miadını doldurma
Seni sen tanırsın ancak,
Kendine toz kondurma
Esirgeyen ve bağışlayan Allahın adıyla...
Bize şah damarımızdan yakın olan
Ol dedi mi olduran
Öl dedi mi öldüren Rabbim
Her şeyi birdenbire nasıl da değiştiriveriyorsun
İstersen yazımızı kışa
Ben senin sevgili kızın
Sevgili kardeşin
Sevgili eşin
Sana can veren sevgi dolu annen değil miyim
Peki nedir bu çektiğim eziyet
Kadın erkek demeyip,
Bir fincan kahvenin 40 yıl hatrı vardı eskiden
Şimdilerde fincanlar dolusu kahveler içilse de,
Hatır gönül bilen yok...
Ağzımızın tadı mı kalmadı
İnsanların birbirine inancı mı?
Dostluklar mı bitti
Eskiden duruyduk
Saftık doğaldık
Candık İnsandık
Herkesi kendimiz gibi sandık
Eskiden bir lokmayı bile paylaşırdık
Eylül biraz hüzündür
Biraz romantizm
Sararmış yapraklar dalından düşerken birer birer
Duygular sekteye girer
Bu mevsim;
Sarısıyla yeşiliyle, kırmızısıyla renkler
1957 yılında doğmuşum
Nasibimi alınca hayattan
Türümün son örneği olmuşum
Zaafım insan sevgisi olsa da,
Hamdım piştimlere doymuşum
En acısı da; beni üzenlerden değil, kendimden hesap sormuşum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!